Na pewno znasz nauczycieli (a może sam taki jesteś?), którzy bojaźliwie trzymają się z daleka jakichkolwiek konfliktów i sytuacji w szkole lub na zebraniu, w których mogliby być zagrożeni. Z drugiej spotykasz agresywnych, pewnych siebie "krzykaczy", którzy bez problemu osiągną wszystko bez względu na sytuację. Pomiędzy tymi osobowościami znajduje się szereg manipulatorów, najczęściej nieświadomych swojego postępowania. Niezwykle ciężko jest zmienić ludzi, którzy Cię otaczają w szkole i w klasie. Ale zawsze jest możliwe zmienić siebie - na to masz wpływ. 

Zmiana dotyczyć ma wejścia na poziom asertywny i tak - zdecydowanie jest możliwa :) musimy jednak zaakceptować, że jest to proces. To ćwiczymy i do tego Cię kieruję na treningach asertywności, które buduję w duchu 5 praw Fensterheima. 

Herbert Fensterheim to doktor psychologii i profesor psychiatrii na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Cornella. Jego filozofia zachowań asertywnych wychodzi z założenia, że każdy (!!!) człowiek posiada pewne fundamentalne prawa. Według Herberta Fensterheima, brzmią one następująco. 

1. Masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb, uczuć — dopóki to nie rani kogoś innego. Ma to swoje zastosowanie w sytuacji szkolnej - w klasie, w trakcie zebrania, w kontakcie z dyrektorem, w pokoju nauczycielskim. 
2. Masz prawo do zachowania swojej godności poprzez asertywne zachowanie — nawet jeśli rani to kogoś innego — dopóki twoje intencje nie są agresywne, lecz asertywne. Innymi słowy: odmówić, nie zgodzić się, nie dać czemuś przyzwolenia. 
3. Masz prawo do przedstawiania innym swoich próśb — dopóki uznajesz, że druga osoba ma prawo odmówić.  W sytuacji szkolnej możesz poprosić innego nauczyciela czy rodzica o coś, czego potrzebujesz - jeżeli dajesz prawo do odmowy i ta odmowa nie niszczy Waszych relacji. 
4. Bywają sytuacje między ludźmi, w których kwestia praw nie jest oczywista. Zawsze jednak masz prawo do przedyskutowania i wyjaśnienia problemu z drugą osobą. Ten punkt zakłada oczywiście pewien poziom dojrzałości po każdej ze stron. 
5. Masz prawo do korzystania ze swoich praw.

Zmiana nieasertywnego zachowania na asertywne jest możliwa. Prowadzi, między innymi, do podwyższenia jakości życia człowieka, który zdecydował się zmienić. Jest także pozytywna dla jego otoczenia. I o to walczymy na treningach asertywności. O zmianę jakości życia nauczyciela :)

Zmianę sposobu zachowania można przeprowadzić następującą drogą:

1. Rozpoznanie sytuacji w których podlegam manipulacji (bądź manipuluję!) - to ćwiczymy na treningu.
2. Uświadomienie sobie bezcelowości takiego zachowania.
3. Przyjęcie filozofii metod asertywnych (poznajesz je w teorii i praktyce na treningu).
4. Poznanie i stosowanie technik asertywnych (dzieje się na treningu).
5. Wytworzenie w sobie automatycznego mechanizmu reakcji (na treningu i po treningu w zadanych ćwiczeniach w zeszycie do pracy własnej). 

​Najlepszym miernikiem czy zachowujesz się asertywnie jest odpowiedź na pytanie – czy w codziennych sytuacjach udaje ci się osiągnąć to, do czego masz prawo, bez wywołania kłótni, poczucia winy itp.? I taki jest cel naszego spotkania 18.05. Jest to trening online, ważne dla mnie, aby uczestnik był w bezpiecznym dla siebie otoczeniu i w komforcie ćwiczył swoją asertywność. Bardzo Cię na ten trening zapraszam.  

​

Siła kreatywnych rozwiązań zgodnych z Design Thinking tkwi w zespole a nie w działaniu pojedynczych ludzi. Sam daleko nie dojedziesz i nie dowieziesz zbyt wiele. Ludzie, ludzie i jeszcze raz ludzie - idealnie bardzo zróżnicowani. Tego Ci potrzeba! 

Masz jakiś problem do rozwiązania. Coś nowego do zaprojektowania lub zaproponowania. Co to może być? Na przykład: nowa sala dla młodszych uczniów, nowy pokój dla nauczycieli, nowy kurs, letni program dla uczniów, projekt półkolonii, nowa ankieta ewaluacyjna, test, formularz obserwacji - praktycznie wszystko. Absolutnie ale to absolutnie nie twórz tej nowości sam. Zaproś do pracy zespół. Działaj zgodnie z metodologią Design Thinking. 

Zespół powinien być zespołem multidyscyplinarnym. Ale cóż to oznacza??? W idealnym świecie postaraj się zebrać osoby bardzo od siebie różne, zajmujące się różnymi rzeczami  w Twojej szkole i mające różne punkty widzenia na ten sam problem. Czyli kogo? Na przykład: nauczyciela dzieci, nauczyciela dorosłych, sekretarkę, ucznia, rodzica. Inaczej na problem spojrzysz Ty, inaczej rodzic, inaczej uczeń, inaczej lektor. Ta różnorodność jest bardzo potrzebna i bardzo twórcza. Prawdziwą siłą DT jest różnorodność wynikająca ze współpracy. W pojedynkę nic nie zdziałasz.

Pamiętaj! Zasada numer 1: Równość w zespole. 
Design Thinking to równość w projekcie. Równość opinii, równość udziału i wkładu. Nie ma tu miejsca na hierarchię. Nie szkodzi, że Ty jesteś właścicielem lub menadżerem w szkole. Twoje zdanie będzie liczyło się na równi ze zdaniem innych osób. 

Zasada numer 2: Postaw na współpracę! 

Proces Design Thinking podkreśla wagę współpracy. Projekty budowane są tak, aby kłaść nacisk na wielość osób w nich uczestniczących. Rozwiązanie ma być rozwiązaniem zespołowym a nie rozwiązaniem należącym do pojedynczej osoby. Spłaszczona zostaje hierarchiczność. Nie oznacza to naturalnie, że wszyscy pracują razem non-stop. Natomiast wszystkie strategiczne decyzje podejmowane są wspólnie.

Zasada numer 3: a gdyby tak zaprosić do rozmowy klienta? 

To, co najbardziej odróżnia zespoły działające w duchu Design Thinking od innych to zapraszanie do grupy projektowej klientów. Po co się to robi? W centrum kreowania innowacji jest bowiem Twój uczeń lub jego rodzic, innymi słowy - klient. Ważne, żeby zrozumieć, czego potrzebują klienci, zanim zaczniemy budować rozwiązanie. Nie zaczynaj pracy, zanim nie zrozumiesz klienta, zanim go nie zapytasz. Zmarnujesz czas i środki

Czy pamiętasz, że 30.03 organizuję Trening Design Thinking dla Menadżerów i Metodyków Szkół Językowych? Poznasz na nim narzędzia DT w praktyce: 
1. wyjdziemy do klienta, by poznać go lepiej 
2. z empatią poobserwujemy, jak działa nasz uczeń 
3. użyjemy demokratycznej murzy mózgów dla zwiększenia ilości pomysłów 
4. zbudujemy eksperyment, aby zrozumieć więcej
5. zbudujemy prototyp, aby zobaczyć, że pierwsza wersja nie musi być najlepsza 
6. będziemy działać we współpracy, bo inaczej w DT się nie da
8. zrozumiemy, że siła jest w działaniu a nie w myśleniu (za bardzo...)

Jako nauczyciel staram się tak budować relacje z innymi, ale na koniec dnia w każdej relacji obie strony wychodziły bez poczucia straty. Aby każdy wyszedł zadowolony z siebie. Aby każdy zakończył z szacunkiem do siebi ei nnych. Aby obie strony realizowały swoje cele. Aby nikt nie poczuł się zraniony. Aby w każdej stronie rosła wiara w siebie. Aby każdy czuł kontrolę nad swoim życiem. 

Czy to jest możliwe za każdym razem? Niestety nie, nie zawsze wszystko zależy ode mnie, druga strona też jest odpowiedzialna za jakość naszego kontaktu. Ale wiem i wiedzę, że komunikat "Zróbmy tak, aby żadna z nas nie miała poczucia straty" często pomaga.

A Ty jakim jesteś nauczycielem? Czy potrafisz chronić swoje granice bez wyrzutów sumienia, złości czy lęku? Czy ważne dla Ciebie jest, kto wygrywa? Lubisz, żeby wyszło "na Twoje"? Czy wręcz przeciwnie, dla ochrony relacji rezygnujesz ze swojego zdania, bo lepiej nie doprowadzać do konfliktu? 

Nauczyciele miewają problemy z komunikacją w pokoju nauczycielskim, z często odwołującym zajęcia klientem, z dyrektorem narzucającym swoje zdanie, z roszczeniowym rodzicem. Jak chronić swoje granice w sposób, który nie narusza praw innych osób? 

Asertywność kojarzy się z czymś zimnym, pozbawionym emocji. Kiedy ktoś nazywa Cię asertywnym, nie wiadomo, czy się cieszyć czy raczej obrazić. Czy to pozytywna cecha charakteru czy wręcz przeciwnie? 

Kiedy dochodzi do różnicy zdań między nauczycielem a uczniem czy jego rodzicem, umiejętność asertywnego zachowania pozwala osiągnąć kompromis bez rezygnacji z tego, co ważne. 

Czy coś ryzykujesz? Tak, być może będziesz mniej lubiany za to, że wyrażasz swoje uczucia. Być może dojdzie do zmiany w relacjach z innymi. Ale będziesz zadowolony z siebie, z szacunkiem do siebie i innych, nie będziesz ranił innych i nie pozwolisz na ranienie siebie. 

Asertywność to umiejętność a nie etykieta, którą można przykleić nauczycielowi. Zachowanie jest asertywne a nie człowiek. A skoro to jest umiejętność - możesz ją ćwiczyć i możesz się jej nauczyć. 

Pamiętaj. Respektując lub lekceważąc prawa swoje lub innych balansujesz pomiędzy czterema stanami: 

- asertywnością 
- agresją 
- uległością 
- manipulacją 

Czy zawsze wiesz, czym jest każdy z tych stanów? Czy zawsze umiesz poznać, czy Twoje własne zachowanie jest asertywne czy agresywne? Czy jesteś miła czy uległa? W trakcie majowego treningu asertywności "6 kroków do asertywności" sprawdzisz to, wypełniając przygotowany specjalnie dla Ciebie kwestionariusz: "Uległa? Agresywna? Asertywna? Manipulantka?"

Zapraszam Cię na premierę szkolenia online "6 kroków do asertywności". 18 maja 2019 nauczymy się, jak asertywnie kierować relacjami zawodowymi w szkole i w klasie. 

Sporo mówi się o asertywności i jej braku w różnych kontekstach, także wśród nauczycieli. A co za tym idzie, sporo narosło mitów, niedomówień, przekłamań na jej temat. Bo cóż to znaczy, kiedy o koleżance z pokoju nauczycielskiego mówimy: Ona to jest dopiero asertywna... Czy to komplement czy wręcz przeciwnie? Chwalimy ją czy raczej nie za bardzo? 

Mam przekonanie, że w tak zwanym 'mainstreamie' słowo "asertywność" nabrało cech, których w rzeczywistości nie ma. Bo asertywność to nie agresja, to wcale nie jest koniecznie odmawianie i koniecznie mówienie "nie". Asertywność to szereg umiejętności i nie sądzę, że można je "posiąść" w całości - jak każda umiejętność może i powinna być rozwijana, ale - co ważne - w zależności od okoliczności - będzie jej więcej lub mniej. Poniższy wachlarz umiejętności nauczyciela wchodzi w ten asertywny zakres (uwaga: umiejętności a nie cech wrodzonych): 

1) umiem mówić dyrektorowi / koleżance / rodzicowi NIE (nie chcę, nie teraz, nie w ten sposób...)
2) umiem mówić dyrektorowi / koleżance / rodzicowi TAK (tak właśnie tego chcę, tak - pomóż mi...)
3) mam poczucie własnej wartości (tak - jestem O.K. ale Ty też jesteś O.K.)
4) mam szacunek dla samej siebie ale także mam szacunek dla innych
5) jestem pewna siebie ale nie arogancka w kontakcie z dyrektorem/ koleżanką / rodzicem
6) jestem skuteczna w swoich działaniach ale nie kosztem innych ludzi 
7) umiem respektować swoje prawa (w domu, w szkole, w klasie, na zebraniu) 
8) umiem przyjmować krytykę nieegocentrycznie 
9) umiem przyjmować pochwałę nieegocentrycznie (bez lęku, stresu, bez poczucia winy)
10) umiem wyrażać uczucia i opinie (wobec dyrektora, uczniów, klientów, rodziców, w życiu osobistym). 

Czym w takim razie charakteryzuje się koleżanka z pokoju nauczycielskiego, którą nazywamy asertywną? 
1) mówi o sobie dobrze
2) mówi o swoich wadach
3) przyznaje się do błędów 
4) prosi o coś, co chce lub jej się należy 
5) odmawia, kiedy propozycja łamie jej prawa lub potrzeby  
6) przyjmuje komplementów
7) przyjmuje krytykę
8) kończy trudne sprawy, rozmowy
9) reaguje na trudne sprawy innych 

Asertywość nigdy nie jest zjawiaskiem w oderwaniu od innych ludzi. Asertywność nie jest przeciwieństwem empatii - co więcej pojawia się coraz częściej hasło "empatyczna asertywność", bo to zawsze jest relacja ja-inni, w której ja i inni jesteśmy zrównani w prawach i potrzebach i nic nie odbywa się kosztem moim ale także nic nie odbywa się kosztem innych - w przeciwnym wypadku rozmawiamy już nie o asertywności ale o agresji i uległości - w szkole, w pracy, na korepetycjach, w kontaktach z koleżankami w pracy i poza nią, w kontaktach domowych. 

Pamiętajcie o tym, drodzy nauczyciele i drogie nauczycielki. Respektujecie swoje prawa ale pamiętajcie, że to także prawa innych. A jakie one są lub mogą być? Masz prawo / inni mają prawo do: 

• samodzielnego ustalania swoich celów /  samodzielnego podejmowania decyzji
• bycia traktowanym z szacunkiem 
• odpowiadania „nie” na prośby 
• zmiany zdania (!!!) 
• popełniania błędów (!!!) 
• proszenia o pomoc  o
• nielubienia niektórych ludzi (co nie oznacza braku szacunku!)
• dbania o siebie (tak, masz prawo być chora!) 
• dobrego humoru 
• bronienia własnej godności także wtedy, gdy popełniasz błąd 
  
  Czy z takimi cechami człowiek się rodzi? Absolutnie nie! Niektórym (w zależności od wielu czynników, także wychowania) jest prościej, innym trudniej, ale każdy może i powienien to ćwiczyć. 

I do takiego ćwiczenia zapraszam 18 maja na szkoleniu online!!! "6 kroków do asertywności. Trening dla nauczycieli."

Rejestracja zacznie się niedługo. Jeżeli chcesz dowiedzieć się o przedsprzedaży tego szkolenia przed innymi, zostaw mi swój adres mailowy, napiszę do Ciebie, gdy ruszy przedsprzedaż, wtedy gwarantowana będzie najniższa cena. 

Odgrzewamy kotlety :) :) :) Zapraszam do obejrzenia mojego webinarium o podnoszeniu poziomu kreatywności - 10 sposobów na poprawę swojej kreatywności - wszystkie w zgodzie z Design Thinking.