Luiza Wójtowicz-Waga
  • Home
  • O mnie
  • Szkolenia
    • Galeria zdjęć
    • Referencje
  • PLATFORMA
  • Blog
  • Kontakt

Nauczycielko! Nauczycielu! Nie daj sobą manipulować!

19/2/2021

Komentarze

 
Obraz
Opowiem Ci teraz kilka słów o manipulacji, pokażę przykład, jak mną kiedyś próbowano zamanipulować i zaproszę na webinarium, które otrzymują osoby zapisane na trening asertywności. Doczytaj do końca. 

​W codzienności szkolnej (i nie tylko szkolnej) często słyszymy o manipulacji: o manipulujących uczniach, o manipulujących rodzicach, o klientach zgrabnie wkręcających nas, o dyrektorach z wyjątkową umiejętnością zaczarowywania życia. Nie mówiąc już o mediach manipulujących nami, politykach naginających rzeczywistość. Ale czy na pewno wiemy, czym właściwie jest manipulacja? 


W najprostszym rozumieniu, jest to takie zachowanie, które znacząco wpływa na nas, na nasze działania i decyzje a które ma ukrytą intencją i jest nią realizacja własnych planów, osiągnięcie własnych, konkretnych celów. Jesteś manipulowany / manipulowana w środowisku szkolnym wtedy, gdy Twój rozmówca (uczeń, rodzic, inny nauczyciel, dyrektor, metodyk) realizując własne zamierzenia wykorzystuje sugestie, nacisk czy stwarza specyficzne, potrzebne do realizacji „planu” warunki. Brzmi znajomo?

Kiedy jesteśmy podatni? 

Na manipulację najbardziej podatne są te osoby, które mają dość niską pewność siebie oraz zaniżoną samoocenę. Naprawdę łatwo je wykorzystać: osoba manipulująca użyje pochlebstwa, pozytywnej oceny, zauważy zdolności, zaspokoi potrzebę szacunku, bycia dobrym, zauważanym, docenianym. Zrobi jednak coś więcej: wplącze nas w zależność i wdzięczność. Kiedyś usłyszałam: "Nie możesz zrezygnować z tych lekcji, pani Marta tak Cię ceni!". Klasyka.  Nie ma znaczenia, czy ja mam siłę, chęć, czas... Manipulator stosując technikę pozornej realizacji dotychczas niezaspokojonych potrzeb, generuje w osobie manipulowanej motywację do określonego zachowania, myślenia czy kontaktu, który jest celem manipulatora. Ja się nie dałam i nazwałam manipulację manipulacją. I wiecie co? Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki się skończyła. Zdemaskowana. 

Jeżeli Twoja nauczycielska samoocena jest niska (nie wstydź się tego, wielu z nas, nauczycieli tak ma), jesteś wyjątkowo wystawiony na bycie manipulowanym. Czy bliska jest są poniższe cechy?
1. masz przekonanie, że nie podołasz jakimś zadaniom; 
2. masz niską tolerancję krytyki;  
3. odbierasz jakiejkolwiek porażkę (nawet drobną) jako coś karygodnego, za co powinieneś zostać ukarany; 
4. 
odbierasz rzeczywistość w „czarnych barwach”; 
5. masz negatywny stosunku do jakichkolwiek zmian, nowych znajomości czy wyzwań; 
6. jesteś bardzo autokrytyczny;  

To Ty? Czas zacząć się chronić.
Pierwszy krok to świadomość, że niska samoocena to otwarte drzwi do bycia manipulowanym. 
​Pierwszy krok już zrobiłeś i zrobiłaś - brawo :). 
Obraz
23 marca rozpoczyna się mój kurs online: Trening Asertywności. Uczestnicy tego treningu, zapisani do 10.03 gratis otrzymują webinar: "Nie dam się zmanipulować" ​

Czego się dowiesz w trakcie webinarium?  

- jakie zachowania nazywamy manipulacją, po czym ją poznasz 

- jakie jest 5 najczęściej stosowanych technik manipulacyjnych (w szkole i w życiu poza nią) 

- jak się przed nimi chronić i nie dać się wkręcić w coś, czego nie chcesz (w szkole i w życiu poza nią) ​

Bardzo Cię zapraszam! 
Obraz
Komentarze

Czy asertywny nauczyciel się taki urodził?

12/2/2021

Komentarze

 
Obraz
Sporo mówi się o asertywności i jej braku w różnych kontekstach, także wśród nauczycieli. A co za tym idzie, sporo narosło mitów, niedomówień, przekłamań na jej temat. Bo cóż to znaczy, kiedy o koleżance z pokoju nauczycielskiego mówimy: Ona to jest dopiero asertywna... Czy to komplement czy wręcz przeciwnie? Chwalimy ją czy raczej nie za bardzo? 

Mam przekonanie, że w tak zwanym 'mainstreamie' słowo "asertywność" nabrało cech, których w rzeczywistości nie ma. Bo asertywność to nie agresja, to wcale nie jest koniecznie odmawianie i koniecznie mówienie "nie". Asertywność to szereg umiejętności i nie sądzę, że można je "posiąść" w całości - jak każda umiejętność może i powinna być rozwijana, ale - co ważne - w zależności od okoliczności - będzie jej więcej lub mniej. Poniższy wachlarz umiejętności nauczyciela wchodzi w ten asertywny zakres (uwaga: umiejętności a nie cech wrodzonych): 

1) umiem mówić dyrektorowi / koleżance / rodzicowi NIE (nie chcę, nie teraz, nie w ten sposób...)
2) umiem mówić dyrektorowi / koleżance / rodzicowi TAK (tak właśnie tego chcę, tak - 
pomóż mi...)
3) mam poczucie własnej wartości (tak - jestem O.K. ale Ty też jesteś O.K.)

4) mam szacunek dla samej siebie ale także mam szacunek dla innych
5) jestem pewna siebie ale nie arogancka w kontakcie z dyrektorem/ koleżanką / rodzicem
6) jestem skuteczna w swoich działaniach ale nie kosztem innych ludzi 
7) umiem respektować swoje prawa (w domu, w 
szkole, w klasie, na zebraniu) 
8) umiem przyjmować krytykę nieegocentrycznie 
9) umiem przyjmować pochwałę nieegocentrycznie (bez lęku, stresu, bez poczucia winy)
10) umiem wyrażać uczucia i opinie (wobec dyrektora, uczniów, klientów, rodziców, w życiu osobistym). 

Czym w takim razie charakteryzuje się koleżanka z pokoju nauczycielskiego, którą nazywamy asertywną? 
1) mówi o sobie dobrze
2) 
mówi o swoich wadach
3) 
przyznaje się do błędów 
4) prosi o coś, co chce lub jej się należy 
5) odmawia, kiedy propozycja łamie jej prawa lub potrzeby  
6) przyjmuje komplementów
7) przyjmuje krytykę
8) 
kończy trudne sprawy, rozmowy
9) reaguje na trudne sprawy innych 

Asertywość nigdy nie jest zjawiaskiem w oderwaniu od innych ludzi. Asertywność nie jest przeciwieństwem empatii - co więcej pojawia się coraz częściej hasło "empatyczna asertywność", bo to zawsze jest relacja ja-inni, w której ja i inni jesteśmy zrównani w prawach i potrzebach i nic nie odbywa się kosztem moim ale także nic nie odbywa się kosztem innych - w przeciwnym wypadku rozmawiamy już nie o asertywności ale o agresji i uległości - w szkole, w pracy, na korepetycjach, w kontaktach z koleżankami w pracy i poza nią, w kontaktach domowych. 

Pamiętajcie o tym, drodzy nauczyciele i drogie nauczycielki. Respektujecie swoje prawa ale pamiętajcie, że to także prawa innych. A jakie one są lub mogą być? Masz prawo / inni mają prawo do: 

  • samodzielnego ustalania swoich celów /  samodzielnego podejmowania decyzji
  • bycia traktowanym z szacunkiem 
  • odpowiadania „nie” na prośby 
  • zmiany zdania (!!!) 
  • popełniania błędów (!!!) 
  • proszenia o pomoc  o
  • nielubienia niektórych ludzi (co nie oznacza braku szacunku!)
  • dbania o siebie (tak, masz prawo być chora!) 
  • dobrego humoru 
  • bronienia własnej godności także wtedy, gdy popełniasz błąd 

    Czy z takimi cechami człowiek się rodzi? Absolutnie nie! Niektórym (w zależności od wielu czynników, także wychowania) jest prościej, innym trudniej, ale każdy może i powienien to ćwiczyć. 

I do takiego ćwiczenia zapraszam od 23 marca  w ramach kursu online Trening Asertywności Nauczycieli. 



Obraz
Komentarze

I co się tak rozpychasz? 5 mitów na temat nauczycielskiej asertywności.

7/2/2021

Komentarze

 
Obraz
Spójrzmy prawdzie w oczy: asertywni nauczyciele nie są idolami pokojów nauczycielskich, a przynajmniej nie lubią ich osoby nieasertywne. No a skoro asertywnych się nie lubi, to może lepiej asertywnym nauczycielem nie być? Po co grabić u dyrektora i koleżanek? Po co się uczyć umiejętności, która spowoduje, że ludzie będą mnie unikać?

Wokół asertywności w edukacji narosło sporo mitów, a jako to z mitami bywa - niespecjalnie dużo mają wspólnego z prawdą, jednocześnie mocno wpływając na nasze zachowania, przekonania i decyzje. Czas się z nimi rozprawić, drogi nauczycielu i droga nauczycielko! 

Mit 1. Asertywność to rozpychanie się łokciami i mówiąc szczerze - to zwykły brak kultury.

Asertywność stawiana jest zwyczajowo w złym świetle, jako brak kultury osobistej, rozpychanie się, nie zwracanie uwagi na innych i brak empatii. A skoro taki to straszny twór to nie bardzo chcemy ją posiąść. Mając takie podejście sami zatrzymujemy się przed uczeniem się asertywności i uszczęśliwieniem się w życiu zawodowym i prywatnym. Skazujemy się na bycie ofiarą decyzji innych ludzi - czasem ucznia, czasem rodzica, czasem dyrektora, czasem innego nauczyciela, czasem klienta. 

Obalamy: asertywność to z definicji szacunek do siebie i innych, traktowanie siebie jako osoby ważnej i wartościowej - na równi z tym, jak ważne i wartościowe są inne osoby. Tu nie ma miejsca na stawianie tej umiejętności w złym świetle. Oby każdy z nas i każda z nas jak najszybciej nauczyła się z niej korzystać.  

Mit 2. Asertywność to ciągłe odmawianie. 

Osoby asertywne podobno ciągle mówią "nie". Trochę to słabe, co? No bo po co mam się uczyć mówienia "nie" - a co jeżeli naprawdę będę chciała skorzystać z jakiejś propozycji? Czy to nie jest brak konsekwencji? Nie chcę się nauczyć asertywności, bo nie chcę cały czas odmawiać. 

Obalamy: możesz asertywnie się zgadzać! Najważniejsza jest jasna wizja swojego życia zarówno zawodowego jak i prywatnego. Mając ją problem się rozwiązuje.  Kiedy ktoś zgłasza się z prośbą, możesz się asertywnie zgodzić, jeżeli prośba jest zgodna z Twoją wizją.  Możesz odmówić, jeżeli prośba jest z nią niezgodna.  I tyle. 

Mit 3. Osoby asertywne są niemiłe. 
To niestety wynik naszego wychowania, szczególnie wychowania dziewczynek. Standardowo bywamy wychowywane do bycia potulnymi, niewychylania się, niedążenia do realizacji swoich marzeń. A jeżeli to robisz? No cóż, zbyt miła to Ty nie jesteś. 

Obalamy: Asertywność nie ma nic wspólnego z byciem miłym albo niemiłym. Mylimy tu pojęcie asertywności i agresji - ludzie agresywni dążą po trupach do celu i do realizacji swoich planów kosztem innych ludzi. To nie jest asertywność. Asertywny nauczyciel szanuje swój czas, szanuje swoją wizję, szanuje swoje plany ale nie realizuje ich kosztem innych nauczycieli. Nie daje jednak także innym działać bez uszanowania swoich potrzeb. 

​Mit 4. Nikt nie lubi asertywnych osób.

A czy Ty lubisz osoby asertywne?  Wiadomo, jeżeli prosisz mnie o coś, ale ja nie mogę się na to zgodzić, bo nie jest to spójne z moją wizją, nie jest jakoś wyjątkowo miło. Skierowałaś do mnie prośbę mając nadzieję, że Ci pomogę. Ale ja nie mogę wziąć odpowiedzialności za Twoje nadzieje. Zawsze komuś będzie przykro. Szedł po "tak" ale dostał "nie".  

Obalamy: Pamiętajcie! Nie bierzemy odpowiedzialności za uczucia innych ludzi (uczniów, rodziców, nauczycieli w szkole), za to czy nas lubią czy nie - co więcej,  nie mamy na to większego wpływu. Mamy wpływ tylko na siebie i swoje emocje. Nie kierujmy się podejmując decyzję tym, cz będziemy lubiani. 

Mit 5. Niektórzy są za bardzo asertywni. 

Jak to za bardzo???

Obalamy: Nie możesz być za bardzo asertywny czy asertywna. Nie możesz szanować się za bardzo.  Możesz być za mało asertywny ale kiedy już nauczysz się i przejdziesz przez ten proces (tak!!! to jest proces!!! a nie jednorazowa decyzja), staniesz się osobą asertywną i tyle - nie przesadzisz z tą umiejętnością. Nie mylmy asertywności i agresji. 

A mówiąc o uczeniu się asertywności, czy pamiętasz o kursie online "Trening Asertywności Nauczyciela"? Zapraszam! Trwa Przedsprzedaż. 
Komentarze

Znasz 5 praw Fensterheima?

1/2/2021

Komentarze

 
Obraz
Na pewno znasz nauczycieli (a może sam taki jesteś?), którzy bojaźliwie trzymają się z daleka jakichkolwiek konfliktów i sytuacji w szkole lub na zebraniu, w których mogliby być zagrożeni. Z drugiej spotykasz agresywnych, pewnych siebie "krzykaczy", którzy bez problemu osiągną wszystko bez względu na sytuację. Pomiędzy tymi osobowościami znajduje się szereg manipulatorów, najczęściej nieświadomych swojego postępowania. Niezwykle ciężko jest zmienić ludzi, którzy Cię otaczają w szkole i w klasie. Ale zawsze jest możliwe zmienić siebie - na to masz wpływ. 

Zmiana dotyczyć ma wejścia na poziom asertywny i tak - zdecydowanie jest możliwa :) musimy jednak zaakceptować, że jest to proces. To ćwiczymy i do tego Cię kieruję na treningach asertywności, które buduję w duchu 5 praw Fensterheima. 

Herbert Fensterheim to doktor psychologii i profesor psychiatrii na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Cornella. Jego filozofia zachowań asertywnych wychodzi z założenia, że każdy (!!!) człowiek posiada pewne fundamentalne prawa. Według Herberta Fensterheima, brzmią one następująco. 
  1. Masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb, uczuć — dopóki to nie rani kogoś innego. Ma to swoje zastosowanie w sytuacji szkolnej - w klasie, w trakcie zebrania, w kontakcie z dyrektorem, w pokoju nauczycielskim. 
  2. Masz prawo do zachowania swojej godności poprzez asertywne zachowanie — nawet jeśli rani to kogoś innego — dopóki twoje intencje nie są agresywne, lecz asertywne. Innymi słowy: odmówić, nie zgodzić się, nie dać czemuś przyzwolenia. 
  3. Masz prawo do przedstawiania innym swoich próśb — dopóki uznajesz, że druga osoba ma prawo odmówić.  W sytuacji szkolnej możesz poprosić innego nauczyciela czy rodzica o coś, czego potrzebujesz - jeżeli dajesz prawo do odmowy i ta odmowa nie niszczy Waszych relacji. 
  4. Bywają sytuacje między ludźmi, w których kwestia praw nie jest oczywista. Zawsze jednak masz prawo do przedyskutowania i wyjaśnienia problemu z drugą osobą. Ten punkt zakłada oczywiście pewien poziom dojrzałości po każdej ze stron. 
  5. Masz prawo do korzystania ze swoich praw.

Zmiana nieasertywnego zachowania na asertywne jest możliwa. Prowadzi, między innymi, do podwyższenia jakości życia człowieka, który zdecydował się zmienić. Jest także pozytywna dla jego otoczenia. I o to walczymy na treningach asertywności. O zmianę jakości życia nauczyciela :)

Zmianę sposobu zachowania można przeprowadzić następującą drogą:
  1. Rozpoznanie sytuacji w których podlegam manipulacji (bądź manipuluję!) - to ćwiczymy na treningu.
  2. Uświadomienie sobie bezcelowości takiego zachowania.
  3. Przyjęcie filozofii metod asertywnych (poznajesz je w teorii i praktyce na treningu).
  4. Poznanie i stosowanie technik asertywnych (dzieje się na treningu).
  5. Wytworzenie w sobie automatycznego mechanizmu reakcji (na treningu i po treningu w zadanych ćwiczeniach w zeszycie do pracy własnej). 

​Najlepszym miernikiem czy zachowujesz się asertywnie jest odpowiedź na pytanie – czy w codziennych sytuacjach udaje ci się osiągnąć to, do czego masz prawo, bez wywołania kłótni, poczucia winy itp.? I taki jest cel naszego spotkania 18.05. Jest to trening online, ważne dla mnie, aby uczestnik był w bezpiecznym dla siebie otoczeniu i w komforcie ćwiczył swoją asertywność. Bardzo Cię na ten trening zapraszam.  

​


Komentarze

Co kurs Design Thinking w Edukacji dał uczestniczkom i uczestnikom?

7/1/2021

Komentarze

 
Obraz

Ukończyłam pierwszą edycję kursu Design Thinking dla Edukacji, czas na feedback od uczestników i uczestniczek. 

Jestem bardzo, bardzo zadowolona i wdzięczna za słowa, które spływają do mnie po tym kursie. Okazuje się bowiem, że tak trudny (w sumie) w swej materii kurs znalazł wspaniałe odbicie w głowach i sercach osób, które wzięły w nim udział. 

Poniżej przedstawiam Wam feedback, który otrzymałam, mam nadzieję, że pomoże Wam w podjęciu decyzji, czy warto wziąć udział w drugiej edycji, która startuje 01.02.2021. 

Marta napisała: 

Podobało mi się to, że kurs:
- był świetnie zorganizowany i podzielony na konkretne kroki metodologii DT
- zawierał bardzo przydatne narzędzia badania potrzeb do wykorzystania od zaraz
- otworzył oczy i umysł na nowe pomysły i rozwiązania w życiu zawodowym ale też prywatnym
- kończył się testem zdobytej wiedzy, dzięki temu miałam doskonałą powtórkę i utrwaliłam wiadomości

Chciałabym:
- kolejnych kursów związanych z DT :))

Magdalena napisała: 

Podobało mi się / podoba sposób w jaki można myśleć podczas szukania rozwiązań. Myślenie projektowe poszerza horyzonty. Bardzo Pani dziękuję za tę wiedzę. 

Małgorzata napisała: 

Podobało mi się... autentyczność Twojego przekazu, lubię Cię słuchać , widać że jesteś przekonana do tego co mówisz – to jest zachęcające i motywujące. Podobała mi się sama idea, narzędzia, pomysły… wzięłam kilka istotnych myśli  i na pewno je zastosuję. 


Ilona napisała: 

Podobało mi się, że aktywizowałać mnie i moje szare komórki (prace domowe i sprawdzian wiedzy, który pomaga poukładać mi wiedzę), podałaś wiele praktycznych przykładów o case studies, a wiedzę pokazałaś w bardzo przystępny sposób.

Monika napisała: 

Od zakończenia kursu wzięłam udział w kilku projektach metodą DT, poczytałam, zaimplementowałam DT w mojej codziennej pracy, robię kurs trenerski… no i chyba mam o czym napisać z odpowiedniej perspektywy ? Jak na przykład – duuuużo wyniosłam z tego kursu, masz ten talent wkładania mi rzeczy w głowę tak, że zostają ? I gdy teraz step by step idziemy z poszczególnymi etapami DT, pamiętam to, co – i jak – mówiłaś Ty. DT jest dla mnie super metodą, bo zmusza do działania, coś z czym mam bardzo duży problem, co zresztą chyba widać po mojej stronie i FB, z jednej strony wciąż coś robię, ale do dużych projektów mam dystans wynikający właśnie z lęku przed działaniem, z opcji “nie jestem jeszcze gotowa” no i ładnie rozwiniętego syndromu oszusta połączonego ze stylem wychowania “siedź cicho i czekaj, aż cię zauważą” ? To, co podobało mi się na kursie, to właśnie organizacja – jestem fanką dobrej organizacji i to, jak Ty planujesz i przeprowadzasz szkolenia bardzo mi odpowiada. Dzięki temu wiem, co, gdzie, kiedy i dlaczego ? no i mięso, mięso, mięso, jak nie przepadam za rzeczywistym mięsem, to szkoleniowe smakuje bardzo dobrze ?

Małgorzata napisała: 

Szkolenie uważam za bardzo owocne, tym bardziej, że już wdrożyłam w praktyce pierwsze kroki w projektach, które zaplanowałyśmy na ten rok. I jak na razie wydaje się, że to naprawdę działa! :)
Podobało mi się, że lekcje były krótkie, a jednak pełne treści. Podobały mi się również prezentacje, bo były ułożone bardzo logicznie i pomagały mi robić lepsze notatki. Bo ja jednak bardziej papierowa mimo wszystko jestem ;) Podobała mi się także jasna i klarowna struktura szkolenia. I praktyczne przykłady oczywiście,
Ponieważ sama zastosowałam swoją nową wiedzę bezpośrednio w pracy i na swoich projektach (dlatego trochę mam wyrzuty sumienia, że pracę domową robiłam po swojemu, choć ją wykonałam rzetelnie), chciałabym móc jakoś mieć możliwość przedyskutowania lub wymiany myśli, choć w formie online to zwykle ma ograniczone możliwości. Generalnie spodobała mi się ta metoda projektowania i choć nie jest prosta i szybka, zdaje mi się bardziej sensowna od tworzenia projektów w oderwaniu od ludzi, którzy mają z nich skorzystać :) A zatem chciałabym jeszcze jakoś pogłębić wiedzę w tej dziedzinie.
Bardzo Ci dziękuję za to szkolenie. Otworzyło mi oczy na wiele aspektów przygotowywania projektów, które jakoś wyczuwałam, ale które w naszej rzeczywistości nawykowego automatycznego wykonywania poleceń, wymyślonych często w oderwaniu od użytkownika, wydaje się bardzo ożywczym podejściem. Od projektowania chodnika na ulicy do projektowania całego nowego systemu edukacji włącznie. 


Aleksandra napisała: 

Powiem Ci, że jeszcze nigdy nie byłam tak podekscytowana treścią jakiegokolwiek szkolenia. W swojej pracy wykorzystywałam (nieświadomie) niektóre etapy DT, ale Twój kurs uzupełnił luki i połączył wszystkie fragmenty w całość. Co więcej, akurat robiłam go na takim etapie rozwoju swojej malutkiej firmy, że natychmiast wdrażałam wszystkie pomysły w działanie i naprawdę baaardzo mi one pomogły przebyć kolejny etap - realnie i mentalnie. Czuję, że z Twoim kursem wykonałam kawał dobrej roboty. :)
A w formacie DT:

Podobało mi się, ... 
... że spokojnie przeprowadzasz słuchacza z jednego etapu na drugi - czułam się "zaopiekowana".
... że miałam poczucie, że moje mentalne klocki wskakują na właściwe miejsce.
... że podawałaś przykłady z podwórka edunation. 
... że po każdej lekcji było zadanie do wykonania (serio!).
... że był test (serio serio!), bo "zmusiłaś" mnie do przejrzenia notatek i ponownego zastanowienia się nad najważniejszymi momentami i odniesienia ich do mojej sytuacji. 
... jak spokojnie mówisz. :)

Jeżeli te opinie zachęcają Cię do wzięcia udziału w drugiej edycji kursu, zapraszam! 

Komentarze
<<Poprzednia

    o efektywnym nauczaniu, trenowaniu, nauczycielach, i o sobie trochę też...

    View my profile on LinkedIn
Wspierane przez Stwórz własną unikalną stronę internetową przy użyciu konfigurowalnych szablonów.
  • Home
  • O mnie
  • Szkolenia
    • Galeria zdjęć
    • Referencje
  • PLATFORMA
  • Blog
  • Kontakt