Tytuł dość przewrotny, wiem. Przyciągnąć miał Cię do przeczytania tekstu o warsztatowym mapowaniu marzeń, które jest czynnością równie przyjemną co skuteczną. 
Prowadzę warsztaty mapowania marzeń od kilku lat, co roku zbiera się na nich kilkadziesiąt kobiet, które w grudniu chcą zrobić sobie prezent, zbierają się na warsztacie, podsumowują mijający rok, rozliczają się z nim, zadają sobie serię ważnych / trudnych /  niespodziewanych pytań a potem poznają narzędzie mapowania oraz zasady, jakimi kierujemy się pracując z mapą warsztacie i ... tworzą swoją mapę. Która jest tylko ich własna, na którą patrzymy się nieustannie i która kieruje naszymi wyborami przez cały nadchodzący rok a czasami dłużej :). 

Dla dobrego, skutecznego mapowania ważny jest element warsztatowy, podsumowanie i refleksyjne zderzenie się z tym, co życie przyniosło Ci w mijającym roku. Pracujemy w 9 obszarach tematycznych: 

1. Bogactwo, pieniądze obfitość
2. Sława, mądrość, reputacja
3. Miłość, partnerstwo, związki
4. Rodzice, przełożeni, autorytety
5. Jedność, samopoczucie, zdrowie
6. Dzieci, twórczość, hobby
7. Wiedza, nauka, rozwój
8. Droga, kariera, praca
9. Inspiracja, pomocni ludzie, przyjaciele

Mapę wykonuje się raz w roku. Ja na swoje warsztaty zapraszam w grudniu, ale możesz ją zawrzeć w dowolnym momencie. Jednak, jeśli uważasz, że pewne symboliczne daty są ważne – tak bez wątpienia jest. Po wykonaniu mapy nie powinno się jej zmieniać, dokładać nowych elementów.  Mapę marzeń można powiesić na ścianie, postawić w widocznym miejscu, w salonie, kuchni, czy łazience. Im częściej będziemy na nią spoglądać, tym szybciej nasza podświadomość będzie kodować zawarte tam treści. Patrząc na mapę karmimy nasza podświadomość tym, czego pragniemy. 

Dobrze jest zmieniać co jakiś czas miejsce położenia mapy, albowiem, nasz umysł przyzwyczaja się do jej obecności w pewnym miejscu i po jakimś czasie zaczyna ją ignorować. Po przestawieniu w nowe miejsce nowe informacje zaczną się wyłaniać, mapa zacznie działać na nowe bodźce, umysł dostanie nową pożywkę.

Zapraszam Was na wspólne mapowanie 2-ego i 9-ego grudnia w Warszawie. I, wybaczcie Panowie, to jest w 100% babskie spotkanie :) Zarejestruj się tu: mapowaniemarzen.konfeo.com/pl/groups

​Zapraszam :) 
​

Sporo u mnie o kreatywności ostatnio - wpisy - mój facebook żyje tym tematem, webinarium o rozwoju swojej pomysłowości ... Obiecałam na nim listę lektur z rekomendacją i oto ona. 

Książka - przewodnik i to dosłownie. Prowadzi Was przez 12 tygodni rozwijania swojego potencjału, otwierając głowy i serca na własną twórczość. Znam wiele osób, które ten program przeszły i są zachwycone wynikami, ja swoimi także byłam i wciąż jestem - niektóre ćwiczenia nieustannie są moimi towarzyszami: "poranne strony" piszę nawykowo, "artystyczną randkę" samej ze sobą wykonuję również bardzo często. Bardzo, bardzo Was do tego programu zachęcam. 

 Na tej książce oparłam w dużym stopniu strukturę swojego treningu kreatywności (zapraszam na niego 27 października online). Jest to znakomity przykład książki, która zaadoptowana rzetelnie przez odbiorców udowodni, że kreatywność to mięsień - jeżeli regularnie go ćwiczysz, staje się mocniejszy a Twoje życie pełniejsze, szczęśliwsze i lepsze. Aby ją jednak ćwiczyć, warto znać odpowiednią kolejność aktywności - zupełnie, jak na siłowni. Nie zaczynaj od najbardziej wymagających ćwiczeń, rozgrzej się najpierw. Profesor pokazuje, jak taka kreatywna droga ćwiczeniowa może wyglądać. Idealna dla nauczycieli, lektorów i metodyków.  

Pozycja dla tych z Was, którzy potrzebują poznać więcej teorii i otrzymać trochę dobrego, naukowego wsparcia. Edward Nęcka wspaniale przybliża tematykę twórczości i wpływu na nią: emocji, motywacji, osobowości, środowiska, ludzi. Dla mnie oczywiście najciekawszym obszarem, o której pisze w tej książce pan Edward Nęcka, jest kwestia trenowania twórczości, usuwania przeszkód, nauczania kreatywności i skuteczności takiego treningu. Bardzo dobra, rzetelna rzecz. Polecam. 

Żadne zestawienie książek o kreatywności nie mogłoby mieć miejsca bez przynajmniej  jednej książki Sir Kena Robinsona. Dla potrzeb tego zestawienia wybrałam książkę "Oblicza Umysłu" ponieważ dotyka tematyki bliskiej mi niezmiernie, a mianowicie uczenia się i nauczania kreatywności. Co możesz zrobić tu i teraz, abyś Ty, Twoje dziecko, Twój uczeń, Twój pracownik, byli bardziej twórczy? Czytajmy Kena Robinsona i stosujmy się do jego rad. 

Przez długi czas z automatu zakładałam, że z tytułu wykonywanego zawodu jestem ekstrawertyczna i tyle. Koniec dyskusji. Chyba jednak trochę za szybko to założyłam. Obejrzałam tę prezentację i zamarłam. Taka ekstrawertyczna to ja chyba jednak nie jestem. W sumie naprawdę nie... I już rozumiem - samotność jest równie ważna dla procesu twórczego jak współpraca. A teraz uwaga - najpierw przeczytaj do końca, potem obejrzyj :) bo już nie wrócisz ;) 

Wszystko pięknie, tylko hmmmm... ja uczę ludzi, jak podnosić swój kreatywny potencjał i często na takich treningach podkreślam wagę pracy zespołowej. I co? I co? I po obserwacji siebie coraz bardziej się przekonuję, że ten medal ma dwie strony - moja kreatywność wymaga ludzi versus moja kreatywność wymaga ABSOLUTNEJ samotności. Żadne stwierdzenie nie jest bardziej prawdziwe od tego poprzedniego. 

I z tego powodu na pytanie - czy trening kreatywności mogę zrobić online - odpowiadam - tak, tak - jeśli jesteś introwertyczna przynajmniej w części swojej natury :)))) 

No i teraz uwaga: 

Jedną z moich ukochanych aktywności kreatywnych jest burza mózgów. MÓZGÓW! Czyli wielu w sensie??? Skoro wielu to czy jest tu miejsce na introwertyka, który mówi: "Mam momenty WOW gdy czytam, albo chodzę z kijami" (Małgosiu M, dziękuję za cytat :)?.

Zobaczymy w takim razie - pomysły na burzę mózgów dla introwertyka. 

1. Cichy obieg: Poproś każda osobę na spotkaniu kreatywnym (szkoleniu, spotkaniu zespołu, a może w klasie?), aby na kartce odpowiedziała na pytanie: "Jak moglibyśmy..." (tutaj uzupełniasz pytanie według swoich potrzeb, np. "Jak moglibyśmy usprawnić proces prac domowych?") na żółtej, samoprzylepnej kartce. Potem kartki idą w obieg dookoła sali - wymieniamy się nimi i dobudowujemy swoje pomysły na tych zaproponowanych przez kogoś wcześniej. W ciszy! Przez około 15 minut każdy chodzi i po cichu dodaje tak dużo pomysłów jak chce i potrafi. Kiedy mija czas, wracamy do naszych oryginalnych pytań i odkrywamy jak wiele pomysłów drzemie w zespołowej pracy, która jest przeprowadzana w ciszy, bez konieczności dzielenia się otwarcie. 

2. Do dna: Bardzo wyczerpujące ćwiczenie, ale dla osiągnięcia prawdziwej głębi pomysłów najlepsze: cel - każda osoba dostaje cały plik post-its a zadaniem jest zapełnienie ich pomysłami na zadany temat - każdej bez wyjątku kartki aż do dna. Grupa pracuje w ciszy, dzięki czemu ci, którzy naprawdę jej potrzebują, dostają bardzo dużo pracy w wyciszeniu. Po tym czasie zaczynamy dobrowolnie wymieniać się pomysłami, dokładając do zaproponowanych swoje wariacje. 

3. Mikro godziny biurowe: Zamiast ustalonej na konkretny czas sesji kreatywnej, ustalamy 10 minutowe mikro-indywidualne sesje, kiedy każda osoba może przyjść i podzielić się z trenerem / kierownikiem / dyrektorem / nauczycielem swoją wariacją na temat zadany do kreatywnego rozpracowania - tym razem nie w grupie ale indywiadulanie. 

4. Burza w pokoju - Na tablicy w pokoju nauczycielksim pojawia się temat do kreatywnego rozwinięcia, ale każdy z potencjalnych uczestników kreatywnej sesji może w dowolnym momencie dołożyć coś od siebie. 

Podobają Ci się te pomysły? W trakcie październikowego treningu kreatywności www.trenujemykreatywnosc.com, będziemy doświadczać zarówno kreowania ekstrawertycznego jak i intorwertycznego. Dowiesz się, z którym z nich jest Ci bardziej do twarzy. Jeszcze nie zapisani? Rejestruj się tu:

​ 

Jeśli tak - zainteresuj się metodą Design Thinking. Daje ona pewność, że każdy może być częścią tworzenia lepszej, zaskakującej rzeczywistości w szkole. Szkoły w Polsce stoją przed coraz nowymi wyzwaniami każdego dnia – od informacji zwrotnej dla nauczycieli, przez metody pracy z uczniem, bezpieczeństwo, po dzienne plany lekcji. Często wyzwania, z którymi masz do czynienia jako nauczyciel / właściciel / metodyk są rzeczywiste, skomplikowane i zróżnicowane. I jako takie wymagają one nowej perspektywy, nowych narzędzi i nowego podejścia. Design Thinking jest jednym z nich.

Metoda Design Thinking to proces, który łączy w sobie kreatywność i innowacyjność, skupiając się na potrzebach przyszłych odbiorców Twojej szkoły (np. uczniów, nauczycieli, rodziców). Powstaje w ten sposób praktyczne rozwiązanie, które jest atrakcyjne, bo skoncentrowane na człowieku - odbiorcy - prawdziwym z krwi i kości a nie jakimś wymyślonym osobniku, którego świat nie widział. Sam proces Design Thinking porządkuje w kolejnych krokach narzędzia, które można wykorzystaćdo stworzenia genialnych rozwiązań: 
Empatia: dla kogo?
Diagnoza potrzeb: po co?
Generowanie pomysłów: co?
Prototypowanie: jak?
Testowanie: czy?
Czy to jest do wytrenowania? 
W trakcie Treningu Kreatywności, który organizuję 27.10.2018, poznacie tę metodę:
- dowiesz się jak poznać i zrozumieć użytkownika korzystając z narzędzi DT (empatia)
- popracujesz nad diagnozowaniem prawdziwych potrzeb uczniów / kursantów / lektorów
- weźmiesz udział w kreatywnej burzy mózgów przeprowadzonej zgodnie z zasadami DT,
- poznasz narzędzia, które można wykorzystać w DT (np. burza mózgów, papierowe modele, persona, customer journey map, storyboard)
-  omówisz, jak wybrać najbardziej obiecujące pomysły
- poznasz prototypowanie wybranych rozwiązani
- przetestujesz  prototyp i zbierzesz informację zwrotną

Wejdź na stronę tu:  www.trenujemykreatywnosc.com i zagwarantuj sobie miejsce dzisiaj. Teraz. 

​Co dokładnie zrobimy? 

• Popracujemy zespołowo, angażując osoby w różny sposób powiązane z wyzwaniem. Zyskamy szeroką perspektywę i głębsze rozumienie.
• Zaczniemy od zrozumienia sytuacji, wejścia w buty użytkownika i zdefiniowania wyzwania, które chcemy rozwiązać.
• Wykorzystamy kreatywne metody, poszukamy pomysłów na rozwiązanie.
• Będziemy prototypować i dowiemy się, jak testować wybrane pomysły i wprowadzić udoskonalenia na podstawie zebranych informacji zwrotnych. 
• Zaplanujemy wdrożenie. 
  

​Będziesz? 

To Twoje wewnętrzne, absolutnie subiektywne przekonanie, że twoją metodyczną pozycję, sukces, czy szkolne osiągnięcia zawdzięczasz nie swojemu nauczycielskiemu talentowi i pracowitości, ale szczęśliwemu zbiegowi okoliczności. "Ja nie mam prawa tu być. Za chwilę wszyscy się przekonają, że jestem oszustką", Przekonanie o byciu oszustem, który tworzy jedynie pozory posiadania jakiś zdolności, towarzyszy bardzo wielu metodykom, którzy w środku uważają, że nie zasługują na bycie na metodycznym stanowisku, bo przecież tak naprawdę wszyscy wiedzą to co oni i dokładnie to samo umieją. 

Czy ten syndrom sobie pójdzie kiedyś? Hmmmm, niestety im dalej w metodyczny las tym więcej wmawiania sobie, że to czysty przypadek, że jesteś tu, gdzie jesteś i że na pewno ktoś to zaraz odkryje. Czy to jest zatem uleczalne? Tak, ale trzeba zacząć już dziś pracować nad swoim przekonaniem na temat metodycznych umiejętności i talentów. 

1. Przypomnij sobie o swoich wszystkich osiągnięciach
Nie zapisujesz swoich metodycznych osiągnięć? Zacznij to robić!  Wypisz te ostatnie, zaczną przypominać się kolejne. Spójrz na wszystko, co zdobyłaś i zastanów się nad ciężką pracą, jaką wykonałaś, aby dostać się tam, gdzie jesteś teraz. Zaakceptuj fakt, że to ty do tego doprowadziłaś. Zasłużyłaś na swoje miejsce – twoje osiągnięcia są tego dowodem.

2. Przypomnij sobie, że ludzie, którzy cię zatrudnili są kompetentni i nie popełnili błędu
Nikogo nie przechytrzyłaś i nikogo nie oszukałaś. Właściciel szkoły czy dyrektor, którzy Cę zatrudniali, nie mają problemów z oczami i jak pewnie ci się wydaje, nie zauważyli braków w twoim CV. Nie wątp w inteligencję tych, którzy cię zatrudnili, zaproponowali awans czy dali ci taką szansę. Podjęli oni rozmyślne decyzje oparte na twoim doświadczeniu i potencjale. 

3. Podejmij ryzyko
Co zrobiłbyś, gdybyś się nie bał? Zapisz to, powiedz to głośno, powiedz komuś innemu i zrób to. Najwyżej to nie wypali. I co z tego? Zaakceptuj to i nie poddawaj się. Nie pozwól syndromowi oszusta i wewnętrznemu krytykowi, który Cię sabotuje, oddalić od tego, co ci się należy. Takie ćwiczenie jest jedną z aktywności, którą robimy w trakcie treningu kreatywności - tworzymy rzeczywistość, w której nasz wewnętrzny krytyk sobie idzie i nie przejmujemy się nim - po prostu działamy. 

4. Zapisz się na trening kreatywości.
Na takim treningu odkrywasz pokłady metodycznej twórczości, którą masz, uczysz się niekrytykowania samego siebie i oduczasz się sabotowania własnych działań. Więcej o najbliższym treningu dowiesz się tu: www.trenujemykreatywnosc.com

5. Przyglądaj się temu, co mówisz i uważaj na słowa 
Nie sabotuj sama siebie, używając słów, które obniżają Twoją wartość. Jeżeli powiesz, że się do czegoś nie nadajesz, będziesz w to coraz bardziej wierzyć. Zmień swój język, aby używać słów bardziej zdecydowanych, wprowadź do niego pewne, asertywne wyrażenia. W ten sposób zaczniesz wierzyć w to, co mówisz. 

6. Zostań czyimś mentorem. Zacznij bliżej pracować z kimś, kto potrzebuje twojej wiedzy. To bardzo wzmacniające doświadczenie, dzięki któremu odkryjesz swoje kolejne mocne strony! Mentoring pokaże Ci, że cechy, które brałeś za pewnik nie biorą się ze szczęścia.