 W pierwszych słowach mego listu...Słowa innowacyjność i kreatywność są wymieniane przy każdej okazji, gdy mówimy o edukacji, także w odniesieniu do nauczania języków obcych. Okazuje się, że wiele nowych rozwiązań (w tym na przykład nowa usługa językowa), może być wymyślonych i zaprojektowanych w sposób innowacyjny, choć w zasadzie możemy mieć przekonanie, że WSZYSTKO JUŻ BYŁO i nic nowego się już nie pojawi w naszej branży. Jeżeli szukasz pomysłów na przyciągnięcie nowych kursantów, chcesz poprawić komunikację z rodzicami, zastanawiasz się, jakie usprawnienia wprowadzić, żeby zachwycić kursantów / uczniów / współpracowników / rodziców, dobrym rozwiązaniem wpierającym ofertę szkoły może być metoda Design Thinking (myślenia projektowego). Nauczyciel ma problem. Metodyk ma problem.Pomyśl, jak często zdarza Ci się, że próbujesz rozwiązać trudność związaną na przykład z: 1. grupami na zróżnicowanym poziomie, 2. spadającą motywacją grupy, 3. spadającą motywacją własną (!), 4. nowym uczniem, który od początku potrzebuje indywidualnej pomocy, 5. lektorem, który nie wyrabia się z materiałem 6. samozachwytem lektora 7. wielokrotnymi prośbami, aby nauczyciel zmienił swoje zachowanie 8. rodzicami, którzy "wiedzą lepiej”, demotywujacy własne dzieci ("on i tak się nie nauczy, ale mozecie próbować”). Brzmi znajomo?Jeśli tak - zainteresuj się metodą Design Thinking. Daje ona pewność, że każdy może być częścią tworzenia lepszej, zaskakującej rzeczywistości w szkole. Szkoły w Polsce stoją przed coraz nowymi wyzwaniami każdego dnia – od informacji zwrotnej dla nauczycieli, przez metody pracy z uczniem, bezpieczeństwo, po dzienne plany lekcji. Często wyzwania, z którymi masz do czynienia jako nauczyciel / właściciel / metodyk są rzeczywiste, skomplikowane i zróżnicowane. I jako takie wymagają one nowej perspektywy, nowych narzędzi i nowego podejścia. Design Thinking jest jednym z nich. Jakie są główne założenia metody Design Thinking?
Metoda Design Thinking to proces, który łączy w sobie kreatywność i innowacyjność, skupiając się na potrzebach przyszłych odbiorców Twojej szkoły (np. uczniów, nauczycieli, rodziców). Powstaje w ten sposób praktyczne rozwiązanie, które jest atrakcyjne, bo skoncentrowane na człowieku - odbiorcy - prawdziwym z krwi i kości a nie jakimś wymyślonym osobniku, którego świat nie widział. Sam proces Design Thinking porządkuje w kolejnych krokach narzędzia, które można wykorzystaćdo stworzenia genialnych rozwiązań: Empatia: dla kogo? Diagnoza potrzeb: po co? Generowanie pomysłów: co? Prototypowanie: jak? Testowanie: czy? Czy to jest do wytrenowania? W trakcie Treningu Kreatywności, który organizuję 27.10.2018, poznacie tę metodę: - dowiesz się jak poznać i zrozumieć użytkownika korzystając z narzędzi DT (empatia) - popracujesz nad diagnozowaniem prawdziwych potrzeb uczniów / kursantów / lektorów - weźmiesz udział w kreatywnej burzy mózgów przeprowadzonej zgodnie z zasadami DT, - poznasz narzędzia, które można wykorzystać w DT (np. burza mózgów, papierowe modele, persona, customer journey map, storyboard) - omówisz, jak wybrać najbardziej obiecujące pomysły - poznasz prototypowanie wybranych rozwiązani - przetestujesz prototyp i zbierzesz informację zwrotną Wejdź na stronę tu: www.trenujemykreatywnosc.com i zagwarantuj sobie miejsce dzisiaj. Teraz.  Co dokładnie zrobimy?
0 Komentarze
 Doceniają Cię uczniowie, inni nauczyciele chwalą Twoją pomysłowość i proszą o radę, szefowa jest pod wrażeniem Twojej efektywności, masz wysokie wyniki pracy i dobre powroty uczniów a mimo to uważasz, że wciąż nie posiadasz wystarczających kompetencji.... Dotknął Cię syndrom oszusta?Wszyscy są zadowoleni z tego, co robisz. Wszyscy tylko nie ty. "Co ja tu robię? Jakie ja mam prawo mówić innym, jak mają uczyć?", "Ja mam poprowadzić szkolenie? Eeee, chyba za wcześnie na mnie...", "Jest kilka starszych ode mnie stażem koleżanek, nie będę się wychylać...". No dobrze, face it, cierpisz na "syndrom oszusta" w wersji metodycznej. Spokojnie, na to się nie umiera - co więcej - to się da leczyć :). Co to takiego ten syndrom?To Twoje wewnętrzne, absolutnie subiektywne przekonanie, że twoją metodyczną pozycję, sukces, czy szkolne osiągnięcia zawdzięczasz nie swojemu nauczycielskiemu talentowi i pracowitości, ale szczęśliwemu zbiegowi okoliczności. "Ja nie mam prawa tu być. Za chwilę wszyscy się przekonają, że jestem oszustką", Przekonanie o byciu oszustem, który tworzy jedynie pozory posiadania jakiś zdolności, towarzyszy bardzo wielu metodykom, którzy w środku uważają, że nie zasługują na bycie na metodycznym stanowisku, bo przecież tak naprawdę wszyscy wiedzą to co oni i dokładnie to samo umieją.
Czy ten syndrom sobie pójdzie kiedyś? Hmmmm, niestety im dalej w metodyczny las tym więcej wmawiania sobie, że to czysty przypadek, że jesteś tu, gdzie jesteś i że na pewno ktoś to zaraz odkryje. Czy to jest zatem uleczalne? Tak, ale trzeba zacząć już dziś pracować nad swoim przekonaniem na temat metodycznych umiejętności i talentów. 1. Przypomnij sobie o swoich wszystkich osiągnięciach Nie zapisujesz swoich metodycznych osiągnięć? Zacznij to robić! Wypisz te ostatnie, zaczną przypominać się kolejne. Spójrz na wszystko, co zdobyłaś i zastanów się nad ciężką pracą, jaką wykonałaś, aby dostać się tam, gdzie jesteś teraz. Zaakceptuj fakt, że to ty do tego doprowadziłaś. Zasłużyłaś na swoje miejsce – twoje osiągnięcia są tego dowodem. 2. Przypomnij sobie, że ludzie, którzy cię zatrudnili są kompetentni i nie popełnili błędu Nikogo nie przechytrzyłaś i nikogo nie oszukałaś. Właściciel szkoły czy dyrektor, którzy Cę zatrudniali, nie mają problemów z oczami i jak pewnie ci się wydaje, nie zauważyli braków w twoim CV. Nie wątp w inteligencję tych, którzy cię zatrudnili, zaproponowali awans czy dali ci taką szansę. Podjęli oni rozmyślne decyzje oparte na twoim doświadczeniu i potencjale. 3. Podejmij ryzyko Co zrobiłbyś, gdybyś się nie bał? Zapisz to, powiedz to głośno, powiedz komuś innemu i zrób to. Najwyżej to nie wypali. I co z tego? Zaakceptuj to i nie poddawaj się. Nie pozwól syndromowi oszusta i wewnętrznemu krytykowi, który Cię sabotuje, oddalić od tego, co ci się należy. Takie ćwiczenie jest jedną z aktywności, którą robimy w trakcie treningu kreatywności - tworzymy rzeczywistość, w której nasz wewnętrzny krytyk sobie idzie i nie przejmujemy się nim - po prostu działamy. 4. Zapisz się na trening kreatywości. Na takim treningu odkrywasz pokłady metodycznej twórczości, którą masz, uczysz się niekrytykowania samego siebie i oduczasz się sabotowania własnych działań. Więcej o najbliższym treningu dowiesz się tu: www.trenujemykreatywnosc.com 5. Przyglądaj się temu, co mówisz i uważaj na słowa Nie sabotuj sama siebie, używając słów, które obniżają Twoją wartość. Jeżeli powiesz, że się do czegoś nie nadajesz, będziesz w to coraz bardziej wierzyć. Zmień swój język, aby używać słów bardziej zdecydowanych, wprowadź do niego pewne, asertywne wyrażenia. W ten sposób zaczniesz wierzyć w to, co mówisz. 6. Zostań czyimś mentorem. Zacznij bliżej pracować z kimś, kto potrzebuje twojej wiedzy. To bardzo wzmacniające doświadczenie, dzięki któremu odkryjesz swoje kolejne mocne strony! Mentoring pokaże Ci, że cechy, które brałeś za pewnik nie biorą się ze szczęścia.  Kreatywność tu... kreatywność tam... Oszaleć można od tej kreatywności ;) Ciągle o niej się słyszy, każdy powinien być, nie każdy jest, każdy sobie wyrzuca, że jest za mało... Aaaaaaaaaa!!!!! A co jeżeli wszyscy są twórczy tylko nie ja? Spokojnie, spokojnie. Na pewno wszystko jest z Tobą w porządku. Warto zdefiniować sobie, czym kreatywność jest a czym nie jest i przede wszystkim przestać się porównywać do tych "lepszych" i tych "bardziej" twórczych koleżanek po fachu. Kreatywność / twórczość nie musi być kolorowa, powycinana. To w najprostszym wydaniu tworzenie czegoś, czego w Twoim życiu do tej pory nie było. Najprostsza definicja z możliwych. Czasem masz pomysły, czasem ich nie masz, czasem problemy rozwiązują się łatwiej, czasem trudniej. Pamiętaj jednak jedną prostą prawdę: KREATYWNOŚĆ JEST JAK MIĘSIEŃ - IM WIĘCEJ JĄ ĆWICZYSZ, Z TYM WIĘKSZĄ ŁATWOŚCIĄ CI PRZYCHODZI. Ćwiczyć kreatywność? Ale jak??? 1. Wychodź krok po kroku ze swojej strefy komfortu. Wprowadzaj do swoich lekcji nowe elementy, np. naucz się nowej aplikacji, zmień wygląd tablicy, ogranicz nauczycielski nawyk. Gratuluj sobie dokonania choć najmniejszej zmiany - zauważ ją i doceń to, że się odważyłaś. Zrób projekt "Jedna nowość dziennie przez miesiąc" - robimy taki projekt w trakcie rocznego projektu "r-ewolucja" (poczytaj o nim na www.r-ewolucje.com). 2. Naucz się wchodzenia w stan relaksu. Kiedy głęboko się odprężasz, poziom kreatywności jest bardzo wysoki, z łatwością się uczysz i tworzysz nowe pomysły, znajdujesz mimochodem rozwiązanie trudnej sytuacji. Naucz się odpoczywać. To wcale nie jest takie łatwe, jakby się zdawało. 3. Praktykuj twórcze pisanie. Julia Cameron (sprawdź kim jest i czym się zajmuje :)) zachęca do porannego pisania trzech stron notatek (tzw. poranne strony / morning pages), zawierających wszystkie treści, które w tej chwili ma w sobie twój umysł. Po prostu piszesz, nie analizujesz. Ja piszę je wieczorem (takie trochę odwrócone morning pages), ale efekt jest znakomity - z każdej takiej sesji pisania wychodzi coś nowego i twórczego - a samo pisanie stało się moim nawykiem. 4. Zawsze miej ze sobą coś do pisania i naprawdę mam na myśli - ZAWSZE. Przeciwdziała to momentom, gdy wpadamy na jakiś ciekawy pomysł i zapominamy o nim, bo nie mamy gdzie zapiać. W nocy, na spacerze, w teatrze... Miej zawsze przy sobie notes i ołówek. 5. Dziel się z innymi. Aaaaaaaa - to brzmi strasznie, nieprawdaż? Podziel się swoją twórczością ze światem, w przeciwnym razie będzie przez kolejne miesiące lub lata zalegała w szufladach lub komputerze. Zacznij od osób, którym najbardziej ufasz. Zapytaj je, jak odbierają twoje pomysły. Pamiętaj jednak, że każda opinia to tylko czyjś punkt widzenia. Dzielenie się swoją twórczością to wyraz odwagi! Zacznij! Zacznij!!!! p.s. 27 października - zapisz tę datę - wtedy odbywać się będzie organizowany przeze mnie trening kreatywności. Chcesz dowiedzieć się o nim więcej? Zapisz się na listę oczekujących.  Wymyśliłam swój trening kreatywności w 2011 - pamiętam dokładnie, gdzie wtedy byłam, gdzie siedziałam. Chciałam zaproponować nauczycielom taką formę warsztatu, która pokaże im, jak niechcący się czasem blokują, w jakie pułapki wpadają, jakimi prostymi narzędziami są w stanie bodźcować sami siebie. Czy się udało? Chyba tak :) Od 2011 roku przeprowadziłam wiele takich treningów, także ich odmianę dla kadry zarządzającej szkołą.Zawsze zbiera się na nich super-grupa super-nauczycieli - otwarte głowy, entuzjazm... Bardzo dobra atmosfera. Ale co to jest trening kreatywności? Trening kreatywności to szkolenie wyjątkowe. Nie metodyczne w klasycznym znaczeniu tego słowa, a jednak istotnie wpływające na jakość i komfort pracy nauczycieli / lektorów a jednocześnie dobrze wpływające na integrację w środowisku nauczycielskim, budowanie zespołu – także zespołu od dawna ze sobą współpracującego. To warsztat, który w bezpieczny sposób, przy użyciu zaskakujących narzędzi i technik udowadnia, że w KAŻDYM tkwią pokłady ciekawych, niesztampowych rozwiązań, tylko czekających, aby pozwolić im ujrzeć światło dzienne. Po co nauczycielowi trening kreatywności? Zawód nauczyciela / lektora cechuje duża powtarzalność i cykliczność oraz spora ilość czynności wykonywanych każdego dnia. Rzeczywistość ta sprawia, że przestrzeń na kreatywne podejście do lekcji, uczniów, obowiązków a także do rozwiązania codziennych problemów pojawiających się w zespole zmniejsza się drastycznie, zadania uginają się pod ciężarem rutyny, a tkwiący w tym człowiek z sentymentem zaczyna wspominać lepsze czasy, gdy czasu było więcej, a pomysły same wskakiwały do głowy. A przecież KAŻDY Z NAS JEST KREATYWNY, choć każdy inaczej. To właśnie pokaże nam trening, na który już dziś zapraszamy wszystkich nauczycieli, niezależnie od przedmiotu, którego uczą. Korzyści dla Ciebie: - poznajesz zasady wspomagające kreatywność i wiesz, jak z nich korzystać - widzisz uznanie w oczach uczniów - zdobywasz większe zaufanie rodziców i dyrekcji - dowiadujesz się, w jakie pułapki kreatywności często wpadasz i jak ich unikać - wypróbujesz konkretne narzędzia i techniki podsycające potencjał tworzenia i rozwiązywania problemów - uczysz się, jak bodźcować samych siebie, gdy rzeczywistość w tym nie pomaga - w atmosferze dobrej zabawy, w otoczeniu innych kreatywnych nauczycieli, generuje nowe rozwiązania dla sytuacji typowych dla życia szkoły - uczysz się, jak rozwiązywać swoje problemy w sposób niesztampowy - jesteś szczęśliwszy Zainteresował Cię ten temat? W październiku będę organizowała taki trening - wpisz się na listę oczekujących :) Asertywność właścicielska to niezwykle ciekawy to temat. Przy bliższym spojrzeniu okazuje się, że miewamy w głowach bardzo wiele silnych przekonań na temat natury asertywności właściciela biznesu, jakim jest szkoła językowa - jednakże nieszczególnie muszą być one prawdziwym obrazem tego, czym asertywność jest. Najmocniejsze przekonania, jakie pojawiają się w rozmowach z właścicielami: - asertywność właściciela to sztuka mówienia nie - asertywność właściciela to lżejsza wersja agresji - można być za bardzo asertywnym właścicielem - asertywność źle się na ogół kojarzy A tu - cóż za niespodzianka - poznajcie inne podejście do asertywności, widzianej jako pewna filozofia życia (moja ulubiona filozofia zresztą), która mówi - "ja jestem ok i Ty jestem ok". Jeżeli z pełnym uznaniem i szacunkiem podchodzę do własnych praw i potrzeb właścicielki biznesu i z równym uznaniem i szacunkiem respektuję fakt, że Ty masz takie same prawa - nie ma tu miejsca na agresję, uległość ani na manipulację - czyli trzy typowe nieasertywne postawy. A jak Ty, właścicielko, reagujesz, kiedy ktoś krytykuje Ciebie lub Twój biznes? Jak zachowujesz się, gdy ktoś próbuje Cię zmusić do czegoś, na co nie masz ochoty? Jak przyjmujesz komplementy? Jak mówisz o sobie i swoim biznesie (przykładowa typowa wypowiedź: tworzę małą szkółkę). Czy wiesz, jakie masz zalety? Czy o wadach myślisz nieegocentrycznie? Czy mówisz o emocjach, jakie towarzyszą Ci w prowadzeniu biznesu? Czy dajesz sobie prawo do tych emocji? To bardzo ważne dla nas-nauczycieli i dla nas-właścicieli! W relacji z klientem, pracownikiem, nauczycielem - często koleżanką w pracy, warto wyrobić w sobie umiejętność zatrzymania się na chwilę, jeżeli czujemy, że sytuacja może wymknąć nam się spod kontroli. Każdy z nam ma jakieś nawykowe zachowania, które często są nieasertywne, np. - agresja (nie musi być bardzo silna) wyzwala się wtedy, gdy moje prawa i potrzeby są ważniejsze niż Twoje - manipulacja (podobnie jak agresja - ja ok/Ty nie ok) - uległość - na odwrót - Twoje prawa i potrzeby są ważniejsze niż moje Kiedy czujemy, że w relacjach uruchamiają nam się te same nawykowe zachowania, zróbmy sobie STOP KLATKĘ i zastanówmy się: jak mogę teraz zachować? Mogę być agresywny, mogę zamanipulować, mogę ulec ale mogę też asertywnie uszanować potrzeby własne i drugiej strony i spróbować znaleźć rozwiązanie, które nie będzie kompromisem (zgniłym) a będzie synergetycznym rozwiązaniem, dobrym dla obu stron. Z dużym zdziwieniem wśród właścicielek prowadzących swoje szkoły językowe spotyka się taka interpretacja asertywności - widziana jako upodmiotowienie siebie nie kłócące się z upodmiotowieniem innych. Wśród zachowań asertywnych jest bowiem duuuużo więcej, niż tradycyjnie rozumiane mówienie "nie". Co się mieści w podejściu asertywnym? - umiejętność mówienia TAK (wyrażanie swych potrzeb i próśb: tak właśnie tego chcę, tak - pomóż mi...) - poczucie własnej wartości (jestem O.K.) - szacunek dla samego siebie i szacunek dla innych - pewność siebie - skuteczność zachowania - umiejętność respektowania swoich praw (w domu, w szkole, w taksówce) - umiejętność przyjmowania krytyki i pochwał (bez lęku, stresu, bez poczucia winy) - umiejętność wyrażania uczuć i opinii (wobec dyrektora, uczniów, klientów, rodziców, życiu osobistym) Typowe zachowania nieasertywne w naszym zawodzie na poziomie mogą więc przyjąć jedną z poniższych form: 1. Nie mówię o sobie jako o właścicielce szkoły dobrze 2. Nie mówię o swoich wadach właścicielskich lub mówię o ich za dużo 3. Nie przyznaję się do właścicielskich błędów i nie przepraszam 4. Nie wyrażam uczuć, jakie żywię do np. nauczycieli pracujących dla mnie (np. wkurzenia) 5. Nie proszę o coś, co chcę lub mi się należy 7. Nie odmawiam czegoś komuś (np. klientowi) 8. Nie przyjmuję komplementów od koleżanek z pracy, rodziców, klientów 9. Nie przyjmuję krytyki i negatywnych ocen 10. Nie kończę trudnych spraw, rozmów 11. Nie reaguję na trudne sprawy innych Aby zatrzymać mechanizm antyasertywny, trzeba po pierwsze zdać sobie sprawę, że moje zachowanie to przykład braku asertywności (a nie np. altruizm, wrażliwość, elastyczność...) i wziąć odpowiedzialność za zmianę. Praca nad właścicielską (ale także nauczycielską, kobiecą, rodzicielską, rodzinną) asertywnością będzie jednym z elementów projektu r-ewolucje w wydaniu właścicielskim d września 2018 roku. Jeśli kusi Cię ten roczny projekt, napisz do mnie - sprawdzimy, czy jest on dla Ciebie. Więcej o projekcie przeczytasz tu: www.r-ewolucje.com  |
o efektywnym nauczaniu, trenowaniu, nauczycielach, i o sobie trochę też...
Archives
Maj 2018
|