|
Odgrzewamy kotlety :) :) :) Zapraszam do obejrzenia mojego webinarium o podnoszeniu poziomu kreatywności - 10 sposobów na poprawę swojej kreatywności - wszystkie w zgodzie z Design Thinking.  To będzie historia o właścicielce szkoły językowej - znakomitej lektorce, która założyła szkołę (nie wiedząc zbyt dużo o prowadzeniu jakiegokolwiek biznesu), bo chciała od życia i od pracy więcej - rozłożyła skrzydła, odważyła się i zrobiła ten krok. Czy to historia o Tobie? Sprawdź. To opowieść z jasnymi stronami i ciemniejszymi momentami. Fajnie jest mieć swój własny biznes, a szkoła językowa to biznes wyjątkowy - edukujesz innych, masz duży wpływ na ich życie. Klienci są w zdecydowanej większości wdzięczni. Ale... No tak, zawsze jest jakieś ale... Bycie właścicielką szkoły językowej to bycie jak robot wielofunkcyjny - takie zdanie kiedyś usłyszałam i trudno się z nim nie zgodzić. Dopóki nie dojrzejesz do pewnej prawdy, która mówi: wszystkiego sama nie zrobisz, jesteś: nauczycielką, księgową, sekretarką, sprzątaczką, kierowniczką, panią od zasobów ludzkich, pierwszym zastępcą, drugim zastępcą, trzecim zastępcą ... Zaczyna brakować miejsca w głowie i kalendarzu na wizję rozwoju szkoły - nie zapominajmy przecież, że właścicielka szkoły najczęściej jest też mamą i żoną, a jeżeli nie jest to często bardzo chciałaby nią być. Właścicielki szkół językowych to kobiety często bardzo do siebie podobne. Łączą je pewne cechy, które obserwuję nieustannie mając do czynienia z tą grupą zawodową - a nam ją dobrze - to grupa, którą świadomie wybrałam sobie jako MOJĄ grupę rozwojową - ukochaną grupę ludzi, z którymi pragnę pracować i którym pragnę pomagać w rozwoju i lepszym, pełniejszym życiu. Jesteś w niej? Cecha numer 1: Jesteś bardzo fajna. Tylko tyle i aż tyle. Więcej pisać chyba nie muszę - masz fajną osobowość, ludzie lubią z Tobą być, klienci się do Ciebie garną. Cecha numer 2: Kochasz uczyć ale... ile można? Czemu otworzyłaś szkołę językową? Z miłości do uczenia, do tej energii, która tworzy się na lekcji, z radości, jaką czerpiesz patrząc na ludzi w rozwoju. Fajnie, ale... prowadząc biznes jakim jest szkoła językowa, nie możesz uczyć tak dużo. 40 godzin lekcji w tygodniu? Powinnaś o tym zapomnieć, ale... komu odmówić? Wszyscy chcą mieć zajęcia właśnie z Tobą. W efekcie ... Cecha numer 3: Marka firmy oparta na Twoim nazwisku Więcej chyba pisać nie trzeba - szkoła to Ty a Ty to szkoła. Z jednej strony to bardzo przyjemne, motywujące, łechcące ego. Ale z drugiej strony taka sytuacja ma wiele ograniczeń. I coraz bardziej zaczynasz to odczuwać. Trzeba by kogoś znaleźć na swoje miejsce, ale tutaj włącza się... Cecha numer 4: Strach przed zatrudnianiem kogoś na swoje miejsce. Zwyczajnie boisz się zatrudnić osobę, która miałaby Cię zastąpić (przynajmniej w części Twoich obowiązków). Nikt przecież nie zrobi tego tak dobrze jak Ty... nikt nie nauczy tak dobrze jak Ty, nikt nie skontroluje poziomu lekcji tak dobrze jak Ty, nikt nie porozmawia z klientem tak dobrze jak Ty. Najlepiej wysyłasz przelewy, najlepiej płacisz rachunki, najlepiej wypełniasz tabele w excelu. Oddanie kontroli nad kawałkiem swojego biznesu jest nie-do-po-myś-le-nia. Klasyczna Zosia Samosia. Padniesz na twarz wieczorem, ale nie poprosisz o pomoc. Ze wszystkim sama chcesz dać sobie radę. No i w związku z tym... Cecha numer 5: Właściwie nie wychodzisz z pracy. A nawet jak już wyjdziesz, w efekcie i tak jesteś w niej cały czas. Granica między domem a pracą całkowicie się zatarła, doprowadzając do tego że praca jest w pracy i praca jest w domu. Nie ma innych tematów. Równowaga praca-życie - brak. Rodzi się więc pewne marzenie - Ty po prostu... Cecha numer 6: Chcesz żyć jak "normalni ludzie" Konsekwencją prowadzenia biznesu, jakim jest szkoła jest językowa, są mało rodzinne godziny pracy - szkoła działa na pełnych obrotach popołudniami i weekendami - właśnie wtedy, gdy tak zwani "normalni ludzie" maja wolne i spędzają czas ze swoimi rodzinami, mężami, dziećmi, przyjaciółmi. Czy to możliwe, że takie życie już nigdy nie będzie dla Ciebie? czy już zawsze będziesz wracać do domu po 21.00? A może jest tak, że... Cecha numer 7: Klienci weszli Ci na głowę. Żadnemu klientowi nie odmawiasz z obawy przed stratą finansową, jeżeli nie ma nauczyciela, który poprowadzi zajęcia wszystko bierzesz na siebie Ty. Zaczyna się niebezpieczny proceder klienta mówiącego Ci do woli, jak masz prowadzić swoją szkołę. Do tego każdą krytykę szkoły przyjmujesz bardzo osobiście, jak gdyby ktoś obraził Twoje własne dziecko. Rezygnacja z klienta nie jest opcją. Asertywność poziom 0, uległość poziom master. Ja w takiej sytuacji myśleć o wizji i o celach rozwojowych? Cecha numer 8: Cele - jakie cele? Rozwojowe, finansowe, budżetowe - praktycznie nie istnieją. Jakoś to będzie, nie możesz zaplanować roku finansowo bo przecież nie wiesz, ile sprzedasz. Nie wyznaczasz celów mierzalnych bo przyjemniej brzmi: więcej i lepiej. I nie bardzo chcesz mierzyć wysoko, bo spadek z wysokiego konia boli. Dodatkowo, inny rozwój niż rozwój firmy nie ma miejsca w Twoim życiu. Do jakiego stopnia ten (trochę przerysowany, wiem :)) tekst brzmi znajomo? Czy wiesz, ile jest takich kobiet jak Ty? Przedsiębiorczych, pracowitych, fajnych nauczycielek, którym potrzebne jest wsparcie w momencie, gdy szkoła rośnie, ludzie przychodzą, liczba klientów się podwaja, potraja a one coraz bardziej tracą swoje prywatne życie. Spotkania w grupie takich osób są owocne, wymiana doświadczeń, rozwiązań, tego co działa a co nie, możliwość wygadania się w gronie osób, które naprawdę rozumieją, co masz na myśli. Od września otwieram nową (już VIII) edycję grupy rozwojowej r-ewolucja skierowaną do właścicielek szkół językowych. 10 spotkań, jedna sobota w miesiącu, wsparcie i rozwój w zadaniach na miesiąc. Chcesz dowiedzieć się, kiedy rozpoczyna się nabór do tej grupy? Zostaw mi swój adres mailowy :) 
W jaki sposób badasz satysfakcję swoich klientów? Uczniów, rodziców? Być może także opinię tak zwanego klienta wewnętrznego (wiesz kim on jest? tak - to Twój lektor!). Warto zastanowić się… co tak naprawdę powinieneś badać? Aby to zrobić trzeba najpierw zastanowić się i empatycznie odpowiedzieć sobie na pytanie: Jak to jest być:
Najczęściej wykorzystywanym do tego narzędziem w metodologii Design Thinking jest tak zwana "Droga Klienta", czyli "Customer Journey Map". Czym jest? W pewnym sensie to suma doświadczeń Twoich uczniów (lub rodziców / lektorów / działu HR, itd) podczas kontaktu z Twoją szkołą. Ta droga obejmuje wiele punktów styku. Te punkty styku to wszystkie interakcje na linii Twoja szkoła (Ty) - Twój klient: w jaki sposób się z Tobą komunikuje? Z kim się kontaktuje? Co widzi? Każde takie pojedyncze działanie klienta to fragment jego podróży. To pomoże Ci zrozumieć, kim uczeń jest ale także pomoże poprawić doświadczenie jakim jest kontakt ze szkołą. Punktem wyjścia do stworzenia strategii poprawy doświadczenia klienta jest stworzenie specjalnej mapy. Przemyślana, dokładnie opracowana mapa pozwoli odpowiedzieć na pytanie, co i jak należy poprawić w funkcjonowaniu szkoły, działaniu nauczycieli, traktowaniu lektorów itd. Co wchodzi w skład Customer Journey Map?
Myślenie projektowe - jedna z najskuteczniejszych metod podchodzenia do rozwiązywania problemów jest absolutnie wyjątkowa. Jednocześnie analityczna i kreatywna. Ustrukturyzowana w pięciu mocno zdefiniowanych etapach: I zrozumienie, II definiowanie, III generowanie pomysłów, IV prototyp, V testowanie. A jednocześnie szalona i nie do przewidzenia. Nie da się jej nauczyć w teorii. No nie da się i tyle :).
Istnieje bardzo wiele narzędzi, które możecie zaktywizować, aby pomóc sobie w procesie wprowadzania nowych pomysłów w edukacji (w szkole i jej prowadzeniu, w tracie lekcji, w metodyce, w sprzedaży kursów) na każdym etapie procesu DT. Dzisiaj pokażę Wam trzy, które naprawdę lubię i których efektywność jest moim zdaniem WIELKA! 1. Pięć razy "dlaczego". Jedno z moich ulubionych na etapie I (zrozumienie) i II (definiowanie). Ćwiczenie "5Whys" polega na tym, że mając przed sobą wyzwanie edukacyjne wymagające wprowadzenia nowości, należy grupowo zadać sobie pytania zaczynające się od "dlaczego", odpowiedzieć na nie - ponownie zadać sobie pytanie "dlaczego" - odpowiedzieć na nie - i tak dalej, tak długo, aż grupa poczuje, że dotarła do sedna problemu i nie da już rady udzielić rozsądnej odpowiedzi na kolejne pytanie. Prowadząc to ćwiczenie wystarczająco długo, dajemy sobie szansę na dojście do głębokiego, prawdziwego powodu, czemu nasza rzeczywistość wygląda tak a nie inaczej. Spróbujcie z tym przykładem: "Nauczyciele w mojej szkole niechętnie przychodzą na szkolenia". Dlaczego: dlaczego nauczyciele niechętnie przychodzą na szkolenia? ... dyskusja... wniosek: być może są organizowane w złych godzinach. Pytanie: dlaczego są organizowane w takich godzinach... dyskusja.. wniosek: zawsze tak było. Pytanie: dlaczego zawsze tak było? ... dyskusja... wniosek... itd, itd. Wnioski po umiejętnie przeprowadzonym ćwiczeniu "5Whys" bywają piorunujące. 2. Matryca wpływu i wysiłku. Narzędzie wspaniałe na etapie III (generowanie pomysłów). Kiedy już wiecie, jakie dokładnie edukacyjne wyzwanie przed Wami, dobrze jest zaprojektować działania w oparciu o matrycę wpływu i wysiłku. Dzięki tej matrycy decydujesz, jakie działania w Twojej szkole albo Twojej klasie będą miały największy wpływ przy najmniejszym wysiłku. Jest to narzędzie wspomagające podejmowanie decyzji. 
Decydujesz, które z zaplanowanych działań mają duży wpływ na wynik przedsięwzięcia (np. organizując imprezę integracyjną w szkole) a które mały. Które będą wymagać od Ciebie dużego wysiłku, a które małego. Decydujesz się głównie na te, które małym wysiłkiem dają największy efekt.
3. Kropokokracja. Narzędzie idealne w końcówce etapu III (generowanie pomysłów) a także w ocenie prototypów w etapie IV. Badając opinie dotyczące istniejących produktów edukacyjnych, na przykład kursów, czy pomysłów na wprowadzenie innowacji (innymi słowy sprawdzając, jak Twój uczeń czy Twój klient ocenia elementy tego, co już istnieje lub tego, co planujesz stworzyć) można przeprowadzić ankietę na dużej grupie odbiorców przy pomocy kropek. To znakomity sposób na zbieranie opinii większej grupy bez konieczności rozdawania papierowych kwestionariuszy i czekanie w nieskończoność na ich zwrot. Na ścianie należy powiesić plakat, na którym umieszczone zostaną wszystkie elementy, na ocenie których Ci zależy (np. chcąc wybrać tematy do kursu konwersacyjnego marzeń, umieszczasz dwadzieścia tematów, wokół których chciał(a)byś ten kurs poprowdzić). Każdy podchodzący ma do rozdysponowania trzy kropki i zaznacza te tematy / aspekty, które z jego perspektywy są najciekawsze. W ten sposób nie tworzysz kursu, który podobałby się Tobie, ale uwzględniasz zdanie wszystkich głosujących, zliczając kropki oddane na dany temat i układając kurs w ten sposób. Zastosowań kropkokracji jest bardzo wiele. Przedstawiłam Wam 3 narzędzia z całego oceanu design-thinkingowych możliwości. Jak Wam się podobają? Spróbujecie przy najbliżej okazji wprowadzania nowości w szkole? Jeśli chciał(a)byś poczuć, jak te narzędzia smakują w realu, zapraszam na Trening Design Thinking dla Metodyków i Menadżerów Szkół. 30 marca 2019 w Warszawie i online. Przedsprzedaż trwa do niedzieli 16 grudnia 2018. 
W drugim odcinku serii o Design Thinking zapraszam do jednej z najważniejszych kwestii dotyczących DT: dobrego zadawania pytań.
Mówi się, że Einstein stale powtarzał: "Gdybym tylko znał właściwe pytanie...". W tym rzecz. Sformułowanie problemu jest często ważniejsze od jego rozwiązania a niemożność znalezienia odpowiedzi często wynika ze źle zadanego pytania. A co w tym trudnego, można zawołać. Jeśli to jako pierwsze przyszło Ci do głowy, zdecydowanie powinieneś czytać dalej!!! W Design Thinking kwestionujemy wszystkie "obiegowe mądrości" i stany zastane. A takimi właśnie stanami żyje nasza szkoła i w takich stanach często spędzamy większość naszych dni. W tym "co zawsze" i w tym "co nigdy". W tym, co "da się" i tym, czego "nie da się". Takiemu podejściu DT mówi stanowcze nie! A ja razem z nim :) Zawsze zapala mi się czerwona lampka w głowie, kiedy słyszę płynące (z ust własnych lub innych osób) torpedujące kreatywność zwroty (jakie to zwroty? dowiesz się więcej na Treningu DT w marcu). Kiedy słyszę, że czegoś się nie da zrobić bo zawsze robimy inaczej - natychmiast mam ochotę krzyknąć: NIE, NIE, NIE!!! Właśnie teraz to zróbmy!!! Nie chcę wyjść na głupka. No tak, to jedna z głównych przyczyn, dla których nie zadajemy wystarczająco dużo pytań. A co jeśli inni nauczyciele pomyślą, że ze mną coś nie tak? A co jeśli klient pomyśli, że jestem nieprofesjonalny? Ten sposób postrzegania siebie i rzeczywistości trzeba jak najszybciej w sobie zmienić i otworzyć drzwi do jak największej ilości dobrych (!!!) pytań. Ich duża ilość, także tych teoretycznie banalnych i oczywistych, świadczy o wysokiej samoocenie i nastawieniu się na prawdziwe znalezienie rozwiązania. Nie przejmuj się tym, co pomyślą inni. I taj nie masz na to żadnego wpływu. Jakie pytania zadawać? Jakich nie warto? Wyobraź sobie sytuację, którą chcesz innowacyjnie przebadać i znaleźć kreatywne rozwiązanie, przykładowo: "konkurencja skopiowała mój pomysł na kurs", lub "lektorzy w mojej szkole chcą wprowadzać żadnych nowości" lub "moi uczniowie stracili motywację do nauki". Chcesz znaleźć rozwiązanie zadając dobre pytania (na treningu ćwiczymy Burzę Pytań, genialne narzędzie twórczych menadżerów i metodyków). Pamiętaj: wykreśl ze swojego słownika słowo "czy". Zadawaj pytania: - Jak? Jak mogę się zabezpieczyć przed kopiowaniem moich pomysłów w przyszłości? Jak duży to jest w rzeczywistości problem, że lektorzy nie lubią nowości? Jak dobrze postrzegana jest na rynku moja konkurencja w stosunku do mojej szkoły? Jak dużo szkody wyrządził mojej szkole fakt skopiowania? Jak poznaję to, że uczniowie są demotywowani? Jak informuję lektorów o nowościach? itd - Co? Co dokładnie zostało skopiowane? Co nie zostało skopiowane? Co myśli klient? Co myśli lektor? Co widzi uczeń? Co to mówi o Twojej konkurencji? Co naprawdę próbuje zrobić lektor nie wprowadzając nowości? Co konkurencja myśli o Tobie, kopiując Cię? Itd - Kiedy? Kiedy konkurencja wpadła na ten pomysł? Kiedy pomysły nie są kopiowane? Kiedy informuję lektorów o nowościach w szkole? Kiedy najczęściej uczniowie tracą motywację? Itd - Dlaczego? Dlaczego akurat Ciebie i Twoją szkołę skopiowano? Dlaczego nie skopiowano innej szkoły? A dlaczego nie porozmawiać o tym z konkurencją? Itd - A co jeżeli? A co jeżeli to by się nigdy nie stało? (uwielbiam to pytanie!!! Wielokrotnie w trudnych sytuacjach pomaga mi najbardziej ze wszystkich dotrzeć do odpowiedzi, której najbardziej szukam). Burza dobrych pytań daje zaskakujące rezultaty. Wielokrotnie w samym pytaniu tkwi 3/4 odpowiedzi. Trzeba tylko dać sobie czas na zasadnie ich tak dużo, jak tylko się da. Tych dobrych! Fundamentalne pytania. W odkrywaniu twórczych rozwiązań najważniejsze jest dobre rozpoznanie sytuacji tu i teraz. Osoby działające w metodologii DT często, by ją poznać, zadają sobie fundamentalne pytania: - "Gdzie tkwi prawdziwy problem?" - "Co ta osoba naprawdę chce uzyskać?" - "Co jest najważniejsze?" - "Gdzie tak naprawdę coś przeszkadza?" -"Co by było gdyby ta sytuacja nigdy się nie wydarzyła?" - "Dlaczego jest to dobre?" / "Dlaczego nie jest to dobre?" Czy ekscytuje Cię negowanie status quo? Mnie bardzo. Uwielbiam mówić "sprawdzam". Nie zawsze jest to miłe, często nie jest to przyjemne. Ale zawsze prawdziwe!!! Po serii dobrych pytań Ty i Twoja szkoła staniecie "w prawdzie" - kiedy status quo zostanie zanegowane i kiedy na nowo zbudujecie swój kurs / swoją usługę. Na warsztatach uczę uczestników zadawania dobrych pytań, przez przeformułowywanie ich i wchodzenie na wyższy poziom uogólnienia (bardzo otwierającego oczy). Ćwiczymy drabinę problemu. Ćwiczymy burzę pytań. Pytamy ze zmienionym punktem widzenia. Pokazuję, jak prowadzi się dziennik pytań. Przerabiamy nasze pomysły pytaniami "Co jeśli..." i "Jak moglibyśmy..?". Ciężka robota :) Dobra robota :) Zapraszam Was do wspólnego negowania status quo i zadawania dobrych pytań na warsztacie Design Thinking 30.03.2019. W Warszawie i online. Przedsprzedaż trwa. |
o efektywnym nauczaniu, trenowaniu, nauczycielach, i o sobie trochę też...
|
Wspierane przez
