#5 regularnie proś ucznia o feedback

W planowaniu procesu nauczania i uczenia się znaczenie ma nie tylko informacja zwrotna od nauczyciela. Nie mniej ważne jest pozyskiwanie przez nauczyciela informacji zwrotnej od uczniów na temat tego:

- co w samoocenie już umieją, a czego nie
- co jest dla nich łatwe
- co sprawia im trudności.

CZY NIE WYSTARCZY TESTOWANIE? PO CO W OGÓLE ZAWRACAĆ SOBIE TYM GŁOWĘ?

Sprawdziany wiadomości przeprowadzane co jakiś czas nie dają nauczycielowi aktualnej wiedzy o tym, co dzieje się w umysłach uczniów w czasie każdej lekcji i nie wystarczają jako sposób monitorowania bieżących postępów uczniów. Nauczyciel, któremu zależy, aby wszyscy uczniowie uczyli się podczas lekcji i nie wyłączali się ze wspólnej nauki, minuta po minucie powinien przyglądać się, jak przebiega proces uczenia się w klasie i pytać, pytać pytać.  

Poproszenia ucznia o feedback wymaga z jednej strony pewnej formy odwagi, z drugiej zaś rozsądnego, nie lękowego podejścia do tego, jakie pytanie w ogóle sensownie jest zadać.

JAK TO, MAM PYTAĆ UCZNIA, CO SĄDZI O MOIM UCZENIU???
 
Część nauczycieli nie pyta w ogóle, bo: 

- nie chcą usłyszeć czegoś negatywnego (boją się) 
- nie wierzą, że uczeń powie coś sensownego 
- nie chcą usłyszeć krytyki
- będą się musieli tłumaczyć 
- boją się, że uczeń poprosi o coś, czego oni nie będą w stanie dać 

Są to naturalnie obawy zrozumiałe, ale dojrzały, nieegocentryczny nauczyciel powinien o ten obszar zadbać. Jak zacząć, jeżeli nigdy tego nie robiłem? Zacznij od tego, co sam chciałabyś się o sobie dowiedzieć lub od obszaru, który jest dla Ciebie ciekawy. I o to zapytaj. 

ZAPYTAŁEM I CO DALEJ? 
 
Uczniowie mogą  znacząco przyczynić  się  do dobrego rozpoznania przez nauczyciela ich potrzeb i umożliwić  szybkie reagowanie, gdy klasa nie osiąga zakładanych celów lekcji. Prowadzący ją  nauczyciel może kilkakrotnie poprosić  uczniów, aby zasygnalizowali zrozumienie materiału, nad którym aktualnie pracują. Wiele technik, które to umożliwiają przedstawiliśmy w drugim module we fragmentach dotyczących nawiązywania do celów lekcji oraz podsumowania lekcji.

A TAK PRAKTYCZNIEJ? 

1. Światła drogowe: każdy uczeń ma czerwone i zielone "światło". Na etapie każdego ćwiczenia pokazuje Ci, jak w samoocenie mu idzie - czerwone oznacza wtedy "nie rozumiem, jest mi trudno", zielone - "wszystko ok, idźmy dalej". Możemy dodać także światło żółte - "prawie, prawie ale jeszcze mam kilka pytań". 

2. Uśmiechnięte buźki: podobnie jak w poprzednim pomyśle - uśmiechnięty emotikon oznacza "wszystko ok", smutny "pomóż mi" 

Pomysł 1 i 2 automatycznie pokazują nauczycielowi, w którym miejscu jest każdy uczestnik kursu czy każdy uczeń. Nie musisz pytać, natychmiast wiesz, kto ma problem i należy mu pomóc a z im dodatkowo pracować już nie trzeba. 
 
3. zdania podsumowujące / rozmowa w parach: jako ostatnie zadanie na lekcji rozdajesz uczniom początki zdań do uzupełnienia: Na dzisiejszej lekcji najłatwiejsze dla mnie było... Na dzisiejszej lekcji zrozumiałem, że ... Na dzisiejszej lekcji udało mi się... Na dzisiejszej lekcji dowiedziałem się, że... Na dzisiejszej lekcji  miałem trudność z... 

Uczniowie w parach / plenarnie uzupełniają zdania dając Ci informację, co się zadziało w ich głowach. 

4. Plan lekcji na tablicy: jeżeli zapisujesz na tablicy główne punkty lekcji możesz poprosić uczniów, by wychodząc odnieśli się do nich stawiając uśmiechniętą buźkę przy tym punkcie, który podobał im się najbardziej i tym, który nie specjalnie im przypadł do gustu. 

5. Każda chwila jest dobra: kiedy tylko możesz pytaj ucznia o jego zdanie i staraj się dostosować swoje metody do tego, co sugeruje uczeń. Oczywiście do wszystkiego podchodzimy zdroworozsądkowo - nie każdy pomysł jest dobry - ale nie odrzucaj sugestii ucznia bezrefleksyjnie. Przyzwyczaj uczniów do tego, że ich pytasz a za każdym razem będzie im łatwiej - muszą się przekonać, że za Twoją prośbą nie leży żadne zagrożenie. 

I NA KONIEC:

Jedno z piękniejszych zdań, jakie usłyszałam kiedyś od uczestniczki szkolenia brzmiało: wszystkiego, co umiem robić dobrze w tym zawodzie, nauczyłam się, pytając uczniów o to, co im robi dobrze a co niespecjalnie. Powodzenia :)