Design thinking w edukacji

Ukończywszy kurs Design Thinking for Innovation na Courserze zaczynam zastanawiać się nad sobą, swoimi projektami edukacyjnymi a także nad projektami moich klientów - nauczycieli, szkół, menedzerów - wprowadzanymi przez nich innowacjami i zmianami, które czasem nie zmieniają nic a czasem nawet nie widzą światła dziennego. 

Design thinking wchodzi w proces innowacji z ciekawością dziecka, "wiem, że nic nie wiem" byłoby tu świetnym hasłem. Wchodzę w nowość i nie robię żadnych założeń, nie mam żadnej tezy, zadaję sobie i innym pytania, a przede wszystkim obserwuję, obserwuję, obserwuję, na nowo poznaję rzeczywistość i nie próbuję na siłę udowodnić, że moje z góry narzucone założenie jest prawdziwe. 

Potem tworzymy, tworzymy, tworzymy, burzo-mózgujemy, mapujemy myśli... Sprawdzamy, co jest ,,wow'' a na końcu wybieramy to, co w naszych okolicznościach, w każdym aspekcie, zadziała. Czyli znajdujemy tak zwany sweet spot. Czym to się różni od typowego podejścia? Mam jakiś pomysł, wierzę że jest dobry, inwestuję w niego cały swój czas, energię, czasem pieniądze, a potem zderzam się z rzeczywistością na samym końcu i często jest to przeraźliwie bolesne. 

Hasła, które najbardziej uradowały mnie na tym kursie to: 

- popełnij szybko jak największą ilość tanich błędów: nie czekaj z odpaleniem pomysłu, kursu, nowego programu, nowych lekcji na ten finalny moment, na "ta-da", bo jeżeli zakończy się to klapą, będzie ona bardzo bolała. Zamiast tego - próbuj, twórz prototypy, ćwicz ma małej próbie, zmianiaj, znów probuj, znów ćwicz, znów zmieniaj... 

- nie jesteś Twoim pomysłem  - oznacza to, że musisz dać światu szansę ocenić Twoją innowację bez obrażania się i z otwartością na to, co usłyszysz. Nie jesteś oceniony Ty jako osoba. 

- podoba mi się także zadawanie sobie pytań: co wiem? czego nie wiem? co powinna wiedzieć? jak się tego dowiem? 

- żadnego pomysłu nie wyrzucaj do śmietnika, odstaw go na półkę, niech poczeka na swój czas

Genialne! 

To wszystko oznacza walkę ze sobą i ze swoimi przyzwyczajemniami - przecież my się nie powinnismy mylić - a tu inaczej: myl się, ile wlezie, ucz się na każdym kroku... Czy nasza edukacja jest na to gotowa? Edukacjo?