Dlaczego się nie wypalam?

Wczoraj spotkały mnie dwie sytuacje, które zmotywowały mnie do napisania czegoś o wypaleniu zawodowym i moim przeciwdziałaniu. Najpierw jedna z osób zapisujących się do IV edycji mojej grupy coachingowej r-ewolucja dla nauczycieli jako powód podała przeciwdziałanie wypaleniu zawodowemu.  A potem spotkałam Marcina, którego uczyłam ponad 10 lat temu i spytał mnie: nie znudziło Ci się uczyć?

Szłam po ulicy i zastanawiałam się nad tym pytaniem - np faktycznie, nie znudziło mi się. Jak to jest? Teoretycznie jestem w grupie zawodowej najwyższego ryzyka. Co takiego dzieje się w moim życiu, że nie czuję znużenia mimo codziennego prowadzenia zajęć z języka angielskiego od 17 lat? I czy mogę to coś przekazać innym nauczycielom jako inspirację do pracy ze sobą, nad sobą?

Pomyślałam i spisałam to, co przyszło mi do głowy. Urodziło się 10 punktów, mam nadzieję, że znajdziecie tu coś dla siebie lub odnajdziecie swoje sposoby - a może dopiszecie własne?:  

1. Pilnuję godzin spania, o 23 zamykam sprawy domowo-pracowo-książkowo-filmowo-inne i do łóżka. 

2. Dużo myślę o rozwoju własnym i wszędzie go szukam - w mikro i makro skali. I nie chodzi tylko o rozwój zawodowy, choć ten też - rozwijam swoją wiedzę o muzyce poważnej, rozwijam swoją wiedzę o zdrowym odżywianiu, coraz lepiej gotuję. Mam w moim notatniku oddzielną kartkę, gdzie regularnie zapisuję, czego nowego się dowiedziałam.  Otaczam się ludźmi, którym zależy na rozwoju. Uwielbiam Courserę. Regularnie dzielę się z innymi wszystkim nowym - to tworzy kolejną energię, którą karmię się ja. 

3. Dbam o czas z dziećmi, mężem i rodziną - czasem z powodów zawodowych mam bardzo ograniczone możliwości - wtedy odbijamy sobie w pierwszym nadażającym się momencie. Park, basen, wspólny film, rozmowa przy  śniadaniu - banalne ale wykorzystane w pełni. 

4. Zdrowo sie odżywiam. Najczęściej ;)  Ale ale: bezę z mascarpone i kieliszek wina też lubię :)

5. Bardzo dbam o wakacje, planuję je na wiele miesięcy wcześniej, zbieram na nie pieniądze, praktycznie mój caly rok to jedno wielkie myślenie o wolnym czasie. Ustaliłam sobie, ile tygodni w roku nie pracuję w lecie i  ile w zimie. 

6. Wyznaczam sobie cele metodą SMART, zwracając uwagę na to, czy są realistyczne i mierzalne: cele zawodowe, finansowe, osobiste. Dzielę te duże na mniejsze, łatwo mierzalne kawałki. Moje cele są zapisane w notesie. Regularnie je weryfikuję i jestem z siebie zazwyczaj dumna. Ale jeżeli nie uda się czegoś osiągnąć nie płaczę, zastanawiam sie, co poszło nie tak. Ciągle czuję, że jestem w drodze. 

7 Poza rodziną i pracą dbam o otaczanie siebie i bliskich kulturą: chodzimy na koncerty, do filharmonii, muzeów, galerii. Regularnie planuję, co nowego zrobię w tym obszarze. Przekazuję tę inspirację innym, znajomym. 

8. Mam zawsze przy sobie notatnik, wszystkie pomysły lądują w nim i są regularnie wprowadzane w życie. 

9. Robię regularną rewizję mojego życia zawodowego - jakie kontakty mnie karmią a jakie zjadają moją energię nic nie dając, stresują, wywołują niechęć? Eliminuję w miarę możliwości te drugie. 

10. Odpuszczam sobie namierny profesjonalizm, nikomu nie jest on potrzebny. Jeżeli się pomylę, zaśpię, spóźnię się przepraszam, ale nie biczuję się. Odmawiam. Coraz częściej. 

Mam świadomość, że to może brzmieć banalnie. Taka mieszanka spraw zawodowych i prywatnych. Wiecie, ja nie wierzę w ideę work-life balance jako mitycznej krechy oddzielającej jedno od drugiego. Jestem przekonana, że praca wpływa na życie prywatne a prywatne na zawodowe. Stąd nie uporządkowałam tych punktów, bo w życiu tego porządku też nie ma.

To jest właśnie moje 10 prostych punktów, które pomaga mi wstać rano i cieszyć się, że spotkanie z uczniami lub nauczycielami na szkoleniach przede mną. 

A Wy co robicie? Podpowiedzcie :)