Grupa żyje swoim własnym życiem

Przygotowuję się do warsztatu w ramach III Kongresu PASE. Zdecydowałam się wreszcie ruszyć temat procesu grupowego - chyba nic mnie tak nie fascynuje w trenerstwie i nauczaniu jak dynamika grupowa i procesy zachodzące w klasie. A już obserwowanie siebie i swoich emocji i zachowań w tym procesie i przykładanie ich do wiedzy z tego obszaru jest nieprawdopodobne wręcz.  


Zarządzanie tym procesem to niezwykła przygoda. Najpierw uświadomienie sobie, że proces ten w ogóle zachodzi i że to, co się dzieje, nie jest niczyją winą, że jest naturalne i normalne - to zdecydowanie zmienia jakość nauczycielskiej pracy diametralnie. Niestety, nie zdajemy sobie często sprawy z tych procesów, myśląc, że z nami lub naszymi uczniami jest coś nie tak. Nie, nie, nie!!! Zazwyczaj nie jest to nic personalnego (no chyba, że jest... :)). Ważne, aby umieć procesem grupowym zarządzić lub przynajmniej mu nie przeszkadzać - pomagając tym samym uczniom pokonywać bariery, asertywnie domagać się swoich praw czy osiągać satysfakcjonujące cele.


Dla mnie zdaniem otwierającym kiedyś oczy było, że konflikt (czasem to za duże słowo) jest tak naturalny dla relacji interpersonalnych, że jeżeli go brakuje w klasie czy grupie możemy uznać, że coś jest z nią nie tak. Albo, że odbywa się poza naszymi oczami - jako konflikt wewnętrzny uczniów lub rozgrywka za naszymi plecami. Sam konflikt jest jednak dobry! Pokazuje, że ludzie czują się ze sobą już na tyle ok, że zaczynają komunikować swoje prawdziwe potrzeby i pokazywać swoje faktyczne "ja".


O tym właśnie będzie mój majowy warsztat - o grupie jako społecznej rzeczywistości, z którą pracujemy. O fazach - powstawaniu, burzach i konfliktach, normowaniu, działaniu i żałobie (tak, tak...). O tym, jak te fazy poznać i co zrobić, żeby było łatwiej sobie z nimi radzić. Zapraszam :)