"Wreszcie mam dla siebie czas" - o co chodzi w tej r-ewolucji?

---

​W trakcie roku omówiliśmy i przyjrzeliśmy się sobie w wielu tematach: 

- wyznaczania mierzalnych / niemierzalnych (?) celów i dochodzenia do ich realizacji - w wrześniu wyznaczyliśmy sobie cele, każdy własny (zarówno zawodowe jak i niezawodowe) i w trakcie roku omawialiśmy ich realizację. Część osób zdała sobie sprawę z tego, co było ich celem dopiero w trakcie roku. Przyjemna jest konstatacja, że realizacja celu nie jest aż tak ważna jak droga do tej realizacji i oglądania siebie w jej trakcie. 

- asertywność nauczyciela: czym różni się od agresji? Bo w moim mniemaniu bardzo często agresja nazywana jest asertywnością. I o co chodzi z relacjami typu ja-ok i Ty-ok? 

- kreatywność podchodzenia do rozwiązywania problemów i podnoszenia poziomu empatii: udało nam się zobaczyć, że przy dobrym wykorzystaniu narzędzi podnoszenia kreatywności możemy z większą empatią podchodzić do siebie i do innych. Bo problemy nigdy nie są jednowymiarowe i ludzie też nie są jednowymiarowi, a co za tym idzie - trzeba głębiej analizować przyczyny, żeby dojść do ich prawdy. 

- mapy marzeń - wizualizowaliśmy rok 2016 i... już w czerwcu widać, że dużo z naszych wizualizacji się magicznie dzieje. Ale ja wiem, że to nie żadna magia tylko taki sprytny sposób na programowanie swojej głowy. I wierzę w to bardzo, BARDZO! 

- osobista marka nauczyciela - mój ukochany temat w tym roku, który zaowocował sesją na kongresie - o świadomości tego, kim jestem jako nauczyciel, czym jest moje "dlaczego", cytując Simona Sineka, co mną kieruje i kto jest moją grupą docelową. 

- perfekcjonizm i pracoholizm: bardzo duże tematy dla kobiet w edukacji, praktycznie każda uczestniczka się w nim identyfikuje i ma dużo do przerobienia. Tematem było odpuszczanie sobie a przede wszystkich odpuszczanie kontroli nad wszystkim. TRUDNE! 

- proces grupowy w naszych klasach i zespołach: co to znaczy, że klasa, grupa, zespół przechodzą przez formowanie, burzę, normowanie i działanie? Jak się się przygotować na rozstanie? 

Zakończyłam cykl II i III edycji programu rozwojowego dla nauczycieli. Cóż za rok :). Program został stworzony w 2014 roku po rozmowach z nauczycielami na temat braku takich miejsc w Polsce - jakich miejsc? Takich, gdzie nauczyciel będzie mógł przyjść i bez zażenowania i lęku o własne ego będzie miał szansę opowiedzieć o sytuacjach, które mu się przytrafiają, o wątpliwościach, o przekonaniach... A jednocześnie rozwinąć się w swoim nauczycielstwie w kompetencjach, które ja sama uważam na kluczowe: relacyjnych i komunikacyjnych. 


​Żeby taka grupa miała szansę odnieść sukces musimy pamiętać w programie o kilku ważnych elementach, z których najważniejszym jest dobre zakontraktowanie się z grupą: ustalenie zasad funkcjonowania takiej grupy, które będą ok dla uczestników i dla prowadzących. Trzeba na początku nazwać wszystkie tzw. możliwe wtopy: a co, jeżeli nie będzie mi się podobało to, co mówisz? A co jeżeli się nie będziemy zgadzać? A co jeżeli Twoje przekonania okażą się zupełnie odmienne od moich? A jak z nieobecnościami i spóźnianiem? 

---

---

Absolutnie nie jest do opisania, co dokładnie dzieje się w każdej grupie. To jest całkowicie wolny twór, który w zależności od tego, na co jest gotowa w danym momencie idzie w swoją stronę. Dlatego grupa II i grupa III były zupełnie inne, mimo że tematy te same, długość ta sama, nawet dzień ten sam. 

Żeby zostać uczestnikiem r-ewolucji trzeba mieć wyjątkowe potrzeby i akceptację dla tej formy bycia razem. Nie są to sztywno zaplanowane warsztaty, nawet nie wiadomo jak to nazwać - grupa wsparcia? coaching grupowy? Nie wiem, czy dobra nazwa istnieje. Może przyjaźń? Może spotkania typu "wreszcie mam dla siebie czas"? 

Do poczytania o grupach w 2016/2017 zapraszam na www.r-ewolucja.weebly.com. Są jeszcze dwa miejsca rano i trzy po południu. Dla tych, którzy chcą w następnym roku mieć dla siebie czas :)